3-stronicowa notatka w formacie doc dotycząca historii literatury. Sporządzona w oparciu o wykład z przedmiotu historia literatury rosyjskiej do 1842 roku, który prowadzi na UJ w Krakowie dr Jan Dębski. W treści notatki pojawiają się następujące zagadnienia: dekabryści, przyjaciele Moskale, osłabienie cara, Arakczejew, opozycja polityczna, monarchia konstytucyjna, Związek Północny, Sergiusz Trubecki i Nikita Murawiow, Paweł Pestel, Aleksander I, Mikołaj, Petersburg, tradycje oświeceniowe w literaturze, wolność, równość, braterstwo, estetyka romantyzmu, Konrad Rylejew, Wilhelm Kuchelbecker, Aleksander Bestużew, Aleksander Odojewski,
Dekabryści.
rewolucjoniści szlacheccy,
współpracowali z Polakami w celu obalenia cara (Mickiewicz nazwał ich “przyjaciółmi Moskalami“),
ich działania były odpowiedzią na reżim, represje i terror wprowadzone przez Arakczejewa,
stanowili opozycję polityczną wobec cara i Arakczejewa mająca na celu obalenie absolutyzmu cara i niewolnictwa
wśród dekabrystów nie było jednego, silnie ugruntowanego stanowiska co do przyszłego ustroju Rosji po ewentualnym udanym obaleniu cara. Dzielili się oni na dwa stronnictwa:
1. Zwolennicy ustroju republikańskiego na czele z Pawłem Pesterem; tworzący tzw. Związek Południowy. Pomysł zrobienia z Imperium Rosyjskiego republiki miał swoje uzasadnienie w historii Rusi - republikami był Psków i Nowogród.
2. Zwolennicy monarchii konstytucyjnej na czele z Sergiuszem Trubeckim i Nikitą Murawiowem, tworzący tzw. Związek Północny. Monarchia konstytucyjna była nietrafionym pomysłem, bowiem nigdy w historii Rosji nie było takiego ustroju, byłaby to zatem zbyt duża innowacja.
Sytuacja historyczna.
W 1825 roku zmarł car Aleksander I podczas jednej z tzw. “podróży służbowych”. Tron powinien przejąć jego brat - Konstantyn. Ten jednak przebywał w Warszawie, nie chciał objąć tronu, którego zrzekł się w utajonym dokumencie z 1822 roku. Pozostawała więc tylko jedna możliwość - tron rosyjski musiał przejąć młodszy brat Aleksandra I - Mikołaj. Podczas jego koronowania doszło do zbrojnego wystąpienia dekabrystów. Powstanie zostało zorganizowane za szybko i dość niechlujnie. Dowódcą miał być Sergiusz Trubecki, jednak nie zjawił się on na czas i dekabryści pozbawieni byli wodza, dlatego ich działania były chaotyczne. Doszło do zabójstwa generała z bliskiego otoczenia cara i zaraz potem powstanie upadło. W związku z tymi wydarzeniami Mikołaj I popadł w paranoję, stworzył państwo policyjne. Głównych działaczy dekabrystów powieszono. Wydarzenia te miały miejsce w Petersburgu.
Dekabryści parali się literaturą łączącą tradycje oświeceniowe (głownie przenoszenie treści haseł Rewolucji Francuskiej - “wolność, równość, braterstwo“) z estetyką romantyzmu.
Artyści - dekabryści:
1. Konrad Rylejew (1795-1826):
był jedynym wymienionym z nazwiska dekabrystą w “Liście do przyjaciół Moskali” Mickiewicza,
jego twórczość na początku nosiła znamiona estetyki sentymentalnej, potem jednak ewoluował i zafascynował się optymistyczną poezją Batiuszkowa, jednak pod wpływem środowiska dekabrystów porzucił radosno - optymistyczną twórczość i zajął się tworzeniem poezji “zaangażowanej”, protestując w niej przeciwko reżimowi Arakczejewa,
z dekabrystami związał się w latach 20-tych, oficjalnie został do nich przyjęty w 1823 roku,
poeta - obywatel (“Я не поэт, я гражданин”)
(…)
…),
za udział w powstaniu dekabrystów został zesłany na Kaukaz, gdzie zmarł na malarię,
uprawiał poezję, głęboko przeżywał sprawę porażki dekabrystów,
pisał poematy misteryjne w stylu Kuchelbeckera - “Wasilko”, “Zosima”, “Kutia”,
Odpowiedział na [Послание в Сыбир] Puszkina słowami „Słów nieczystych płomienie do nas dotarły”, co miało świadczy o tym, że oni cierpią, ale idea wolności wciąż żyje.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)