Funkcje prawa w życiu codziennym i w organizacji państwowej

Fundamentalną funkcją prawa, a równocześnie najstarszą jest regulowanie życia społecznego, porządkowanie zachowań czyli zapewnienie ładu społecznego.

Stan ładu społecznego to przeciwieństwo chaosu, który umożliwia przewidywanie zachowań

określonych podmiotów prawa.

Prócz powyższej funkcji prawa można mówić również o funkcjach uzupełniających

(cząstkowych) po pierwsze:

- funkcja stabilizacji stosunków społecznych (utrwalająca, personifikująca-dopisana ręcznie)

np. własność nieruchomości – księgi wieczyste, możliwość planowania

- funkcja innowacji, polega na promowaniu zmian w określonych dziedzinach życia (np.

przepisy ochrony środowiska)

- funkcja organizacyjna (regulująca), która polega na tym, że prawo reguluje zachowanie

jednostek i społeczności tworząc relacje nadrzędności i podrzędności. Ta funkcja uwidacznia

się zwłaszcza w relacjach Obywatel – Państwo ( np. budynek bez pozwolenia – nakaz

rozbiórki, sąd wyższej i niższej instancji)

- funkcja ochronna polega na eliminowaniu zagrożeń dla uznawanych w danym

społeczeństwie wartości ( np. życie, zdrowie, cześć)

- funkcja dystrybutywna. Prawo przyczynia się do rozdziału w społeczeństwie różnego

rodzaju dóbr i ciężarów (np. prawo podatkowe, ubezpieczenia społeczne). Z funkcją

dystrybutywną państwa wiąże się podstawowe założenie przeprowadzanego rozdziału dóbr

i ciężarów tj. założenie, że podział ten powinien być sprawiedliwy.

Istnieją dwa zasadnicze sposoby rozumienia sprawiedliwości:

1. Sprawiedliwość materialna

2. Sprawiedliwość formalna (proceduralna)