To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Trzy modele procesu nauczania.
Oparte na pracach Gaei Leinhardt i jej współpracowników. Zgodnie z tym ujęciem nauczanie jest złożonym, dynamicznym i słabo ustrukturalizowanym procesem. W trakcie tego procesu uprzednio znana i wartościowa wiedza jest na nowo budowana, wspólnie opracowywana i przechodzi z jednego źródła do innego. W ramach tych ujęć osoba ucząca się spostrzegana jest bądź jako współodkrywca, bądź jako praktykant, bądź jako osoba, która asymiluje dobrze strukturalizowane porcje gotowych informacji. W podobny sposób można ujmować nauczyciela, który może być stosunkowo biernym przekaźnikiem treści zawartych w podręcznikach lub innych gotowych programach nauczania albo przede wszystkim stymulatorem i współpracownikiem (odpowiadającym za postawienie problemu i aranżującym warunki uczenia się), bądź też może odgrywać dominującą rolę w procesie nabywania wiedzy (na przykład jako wykładowca).
Nauczanie poprzez dokonywanie odkryć W ramach tego modelu nauczania poprzez dokonywanie odkryć (discovery model) nauczanie polega na tworzeniu warunków do dokonywania odkryć, a wykonywane przez uczącego się zadania zależą głównie od jego zainteresowań i motywacji. Uczeń wybiera kierunek poszukiwań i sposób dochodzenia do wyników oraz decyduje o ich zakończeniu. W tym podejściu do nauczania, jeśli uczeń sam nie wykaże inicjatywy w celu zdobycia niezbędnych informacji, to struktura problemu i istniejąca wiedza o sposobach jego rozwiązania pozostaną dla niego nieznane. Osoba ucząca się w ramach tego modelu buduje swą nową wiedzę, opierając się na własnej intuicji, doświadczeniu i posiadanych schematach, a więc nowe zagadnienia z pewnością bardzo dobrze zapamięta i doskonale zasymiluje do już posiadanych umiejętności. Uczący się wybiera temat zgodny z własnymi zainteresowaniami i pracuje kierowany własna motywacją. Zwolennicy takiego stylu nauczania podkreślają, że włączenie takiego typu kształcenia w proces edukacyjny pozwala uczniom na doświadczenie „pasji odkrywania” , która motywuje prawdziwych naukowców, miłośników sztuki. Wielu badaczy wskazuje motywującą role entuzjazmu i ciekawości w samodzielnym rozwijaniu różnych umiejętności.
Psychologia krytyka tego podejścia ma charakter pragmatyczny. Po pierwsze uczeń może nigdy nie dokonać „prawidłowego odkrycia”. Po drugie, nie dysponując wiedzą zdanej dziedziny, nie może przypomnieć sobie prawidłowych zależności, nie może też dzielić się wiadomościami z innymi.
Rola nauczyciela jest podobna do roli bibliotekarza, który użycza informacji na prośbę ucznia. W modelu odkrycia nauczyciel musi być wrażliwy na stopień rozwoju ucznia i możliwości dokonywania obserwacji poprzez wgląd, jak również dobrze znać poszczególne tematy nauczania.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)