Teoretyczne podstawy pracy kulturalno-oświatowej

Nasza ocena:

5
Pobrań: 749
Wyświetleń: 3563
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Teoretyczne podstawy pracy kulturalno-oświatowej - strona 1 Teoretyczne podstawy pracy kulturalno-oświatowej - strona 2 Teoretyczne podstawy pracy kulturalno-oświatowej - strona 3

Fragment notatki:

Rozdział VII T eoretyczne podstawy pracy kulturalno-oświatowej. Aleksander W. Nocun Pojęcie instytucji upowszechniania kultury (definicja kultury, upowszechnianie kultury, instytucje upowszechniania kultury). Społeczne zadania instytucji upowszechniania kul­tury (specjalistyczne instytucje upowszechniania kultury, stowarzyszenia społeczno-kulturalne, domy i ośrodki kultury). Metody i formy realizacji celów działalności kulturalno-oświatowej (metody pracy kulturalno-oświatowej, formy pracy kulturalno-oświatowej). Od pracy oświatowej do animacji społeczno-kulturalnej. l. Pojęcie instytucji upowszechniania kultury W języku potocznym zinstytucjonalizowaną działalność na polu upowsze­chniania kultury określa się krótko pracą w kulturze. Ten nieco żargonowy zwrot obejmuje takie pojęcia, jak: upowszechnianie kultury, instytucje upowszechniania kultury, praca lub działalność kulturalno-oświatowa czy placówki kulturalno-oświatowe. Pojęcia te są często używane, wystę­pują zwłaszcza w języku pracowników kultury. Odnieść można wrażenie, że są one rozumiane niejednolicie, nierzadko też występują trudności z ich zdefiniowaniem. I nic dziwnego, dotyczą bowiem zjawisk i procesów wielce złożonych. Trudności definicyjne wyłaniają się już przy pojęciu kultury. W języku potocznym jest ono dość niejednoznaczne. Często bywa kojarzone z poziomem wykształcenia, poziomem umysłowym, a także z moralnością czy dobrym wychowaniem. Rzadziej wiąże sieje z takimi instytucjami, jak kino, radio, telewizja, a nawet z teatrem, muzyką czy ogólnie rzecz ujmując, sztuką. W naukach społecznych panuje większa zgoda. Kultura to ogół wytwo­rów działalności ludzkiej i wzorów zachowań przekazywanych z poko­lenia na pokolenie i z grupy do grupy w procesach rozwoju historycz­nego. Jest to pojęcie szerokie, obejmujące dla przykładu obyczaje i mody, sposoby zaspokajania potrzeb życiowych człowieka, wierzenia i przesądy, ideologię i wiedzę naukową, sztuki piękne, sposoby rozrywki i wypoczynku oraz wiele innych dziedzin działalności ludzkiej. Wytworem kultury w tym rozumieniu jest powieść, obraz, utwór muzyczny, a także stół, sposób jego użytkowania i wytwarzania, każda fabryka i technologia produkcji w niej stosowana, szkoła podstawowa i uniwersytet oraz wiedza, która jest w tych instytucjach przekazywana. Wytworem kultury jest więc również instytucja zwana domem kultury (bądź ośrodkiem czy centrum kultury, a także świetlica, klub itp.) oraz to, co się w niej dzieje. Ryszard Wroczyński stwierdza, ze „upowszechnianie kultury jest planowym procesem jej rozprzestrzeniania i rozkrzewiania, zmierza do tego, by dobra kultury uczynić dostępnymi dla wszystkich oraz by stanowiły one zbiorowy wytwór możliwie szerokiego kręgu osobników. Wyróżniamy więc dwie funkcje procesu upowszechniania kultury. Pierwszą jest rozprzestrzenianie, tzn. udostępnianie osiągnięć jak najszerszemu ogó­łowi. Można by tę funkcję nazwać ekstensywną. Drugą funkcją upowszech­niania kultury jest rozkrzewianie, tzn. włączanie możliwie najszerszego kręgu osobników w tworzenie dóbr kulturalnych. Jest to funkcja intensywna procesu upowszechniania kultury". Pojęcia użyte w tej definicji nawiązują do stwier­dzenia Radlińskiej, która dostrzegała rolę pedagogiki społe­cznej także w zajmowaniu się „zagadnieniami życia i odnowy kultury w związku z odnajdywaniem źródeł sił duchowych oraz najskuteczniejszych dróg pracy kulturalnej: sposobów uprawy gleby możliwości ludzkich, roz­krzewiania wartości, wytwarzania narzędzi". Wszelako poda

(…)

… ustrojowych przełomu lat 1989/90 placówki kultural­no-oświatowe przekazane zostały samorządom terytorialnym w charakterze mienia komunalnego, co wraz z reformą gospodarczą i jej twardymi regułami gry rynkowej spowodowało zupełnie nowe warunki ich funkcjonowania. Jest sprawą przyszłości, jak dalece skutecznie uda się pracownikom i placówkom kulturalno-oświatowym odnaleźć swoje miejsce w życiu społecznym…

+
+
-
~
-
+
+
Pomoc w rozwijaniu i realizacji
zainteresowań hobbistycznych
różnego rodzaju
-
-
-
+
-
4-
+
Aranżacja zabawy i wypoczynku
-
-
+
-
-
-
+
Ułatwianie kontaktów społecz­
nych, adaptacji jednostek w gru­
pach. stworzenie pola aktywności
społecznej
+
+
+
+
+
Legenda:
A: Specjalistyczne instytucje upowszechniania kultury;
1 - teatry dramatyczne, teatry muzyczne, filharmonie, kina, muzea, biblioteki;
2 - koła…
… do nich w swoich zadaniach, ale skromniejsze w zasięgu społecznym i możliwościach działania, kluby i świetlice.
Działają instytucje wyspecjalizowane: teatry, kina, galerie, filharmonie, muzea, biblioteki, przedsiębiorstwa estradowe i rozrywkowe.
Istnieją wreszcie fundacje i stowarzyszenia społeczno-kulturalne, gene­ralnie nastawione na upowszechnianie kultury, ale działające w najrozmait­szych zakresach…
…. Teatry dramatyczne i muzyczne, filharmonie, galerie, kina głównie stwarzają możliwości kontaktu ze sztuką, i to w różnych, właściwych sobie dziedzinach. Uzupełniają także działalność instytucji kształceniowych, gdyż znajomość dramatu, muzyki, plastyki czy filmu wcho­dzi do kanonu wykształcenia. Biblioteki, muzea, w zależności od profilu swoich zbiorów realizują oddzielnie lub łącznie także co najmniej…
… jak indywidualne, ale na pod­stawie dotychczas zebranych doświadczeń trudno jeszcze mówić o szerszej użyteczności psychoterapii na tym polu.
Metoda organizowania społeczności lokalnej do zadań kulturalno-oświa­towych polega na integrowaniu środków działań instytucji i aktywu społe­cznego funkcjonującego w środowisku w realizacji wspólnych planów.
W pracy kulturalno-oświatowej funkcjonują ponadto dwa sposoby…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz