To tylko jedna z 83 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Część pierwsza - Teoria integracji, struktura i charakter Unii Europejskiej oraz zasady jej działania.
Problem modelu prawnego procesu integracji europejskiej i zarządzania w ramach Unii Europejskiej.
1. Traktat z Lizbony.
Podpisany 13 grudnia 2007, wszedł w życie 1 grudnia 2009r. Traktat z Lizbony zastąpił odrzucony traktat konstytucyjny i przekształcił Unię Europejską w spójną organizację międzynarodową kończąc debatę nad jej reformą, przyczynił się bez wątpienia do umocnienia spójności Unii. 2. Pojęcie organizacji międzynarodowej.
2.1. Po wejściu w życie traktatu z Lizbony Unia przyjęła formę organizacji międzynarodowej, należy odróżnić dwa typy takich organizacji: - organizacje międzypaństwowe (inaczej organizacje międzyrządowe - GO) - które zrzeszają państwa i inne podmioty prawa międzynarodowego. Zasadniczymi cechami są: fakt działania na podstawie umowy międzynarodowej zawartej przez państwa członkowskie i posiadanie osobowości prawnej. Umowa taka nazywana jest statutem, konstytucją, traktatem konstytucyjnym, układem podstawowym. Określa ona kompetencje organizacji, jej instytucje oraz relacje z innymi państwami. - organizacje pozarządowe - zrzeszają podmioty prawa krajowego (stowarzyszenia, fundacje) i osoby fizyczne z różnych państw. Statut takiej organizacji może być określony w dokumencie o różnych charakterze, nie będącym jednak umową międzynarodową. Model integracji europejskiej musi być mierzony kryteriami organizacji międzynarodowej typu międzypaństwowego, bowiem podstawą działania Unii europejskiej są umowy międzynarodowe zawarte między państwami członkowskimi, także Wspólnoty Europejskie działały na podstawie umów międzynarodowych. Organizacje międzypaństwowe mają określoną strukturę, zakres kompetencji oraz podmiotowość w rozumieniu prawa międzynarodowego (czyli wynikające z tego systemu prawa i obowiązki). Zakres podmiotowości prawnej organizacji międzynarodowej określony jest w umowie międzynarodowej ustanawiającej daną organizacje. Organizacje międzynarodowe mają również podmiotowość prawną w rozumieniu prawa krajowego. 2.2. Charakter prawny UE.
Wspólnoty Europejskie były organizacjami międzynarodowymi typu międzypaństwowego, przedmiotem dyskusji był jednak charakter prawny UE, która ustanowiona na mocy traktatu o Unii Europejskiej (tr. z Maastricht) stanowiła strukturę złożoną, obejmującą Filar I (wspólnoty), Filar II ( wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa) i Filar III (współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych). W ówczesnym TUE nie nadano expressis verbis podmiotowości prawnej. Kompetencje w I filarze były wykorzystywane przez wspólnoty europejskie, w II i III filarze wyłącznie na mocy postanowień TUE. Kompetencja do zawierania umów międzynarodowych w filarach międzyrządowych również nie była jasna, unia działała jedynie symbolicznie w imieniu państw członkowskich. Powstało twierdzenie, że Unia Europejska była wówczas specyficzną strukturą międzynarodową o charakterze siu Genesis (szczególnym), nieposiadająca podmiotowości prawnej, działająca na podstawie Traktatu o UE i znajdująca się w rozwoju (In statu nascendi). Jednak od czasu wejścia w życie traktatu z Amsterdamu (01.05.1999) w ramach II i III filaru ustanowiono wiele tzw. organów sui generis, dzięki czemu zwiększyły spójność unii jako całości. Stopień rozwoju Unii skłaniał więc do przyznania przez przedstawicieli nie tylko ułomną podmiotowość prawna ale także uznać ją za organizacje międzynarodową. Jednak w myśl nowego TUE (art. 47) Unia ma osobowość prawną, oznacza to przekształcenie jej w organizacje międzynarodową i tym samym rezygnacje z uprzedniej struktury filarowej na rzecz spójnej org. międzynarodowej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)