Modele dystrybucji treści w sieci
Nowe modele biznesowe w sieci Apple i iPod-Phone-Pad Amazon i Kindle Tradycyjne media w sieci Telefonia mobilna
1.Modele dystrybucji treści w sieci Model pośredni - sprzedaż tradycyjnych nośników za pomocąinternetu, np. Merlin, Empik, CD Baby „Płać za ściągnięcie” lub „płać za dostęp” (pay-per-download, payper-access), np. iTunes, archiwum GW Subskrypcyjny (subscription), np. Rhapsody, The New York Times Reklamowy (ad-supported), np. We7, portale internetowe Oferty pakietowe, np. Nokia Comes with Music Produkcja partnerska, media społecznościowe, np. netaudio,dziennikarstwo społecznościowe, Wikipedia 2. Model pośredni Model kupca (merchant model) - firmy zarabiają na sprzedaży produktów za pomocą internetu (handlu internetowym), co może być prowadzone w połączeniu z tradycyjną działalnością handlową lub wyłącznie w internecie. Funkcjonowanie serwisu przypomina działalność księgarni lub sklepu płytowego, z tym że produkty sprzedawane są w internecie; docierają natomiast do nabywców pocztą tradycyjną - są to produkty fizyczne Polskie przykłady: Merlin, Empik, Serpent.pl Przykład amerykański - CD Baby: 360 tys. artystów; ponad 3 miliony utworów w katalogu; 157 milionów USD wypłaconych artystom (stan na 31.12.2010 r.) Konwergencja skutkuje łączeniem tego modelu np. z modelem płać za ściągnięcie (pay-per-download).
3. Model pośredni Model producenta (manufacturing model) -firmy zarabiają na sprzedaży swoich produktów za pomocą internetu, co oznacza skrócenie kanału dystrybucji (ominięcie pośredników). Za pomocą internetu sprzedawane są produkty fizyczne, sprzedaż realizowana jest bezpośrednio przez wydawcę. Przykład polski: SP Records Przykład amerykański: Sub Pop Records Model ten służy przede wszystkim uniezależnieniu się od tradycyjnych dystrybutorów i detalistów Z reguły może być dowolnie łączony z innymi modelami, w szczególności z modelem kupca (np. gdy poza sprzedażą swoich wydawnictw dystrybuuje się produkty innych, mniejszych firm)
4. Model „płać za ściągnięcie” lub „płać za dostęp” (pay-per-download, pay-per-access) Polega na sprzedaży produktów branży medialno-rozrywkowej „na sztuki” nabywca płaci za każdy ściągnięty utwór (lub za dostęp do niego w wariancie pay-per-access) Przykład: sklep iTunes - nabywcy mogą zakupić utwory w cenie od 0,69 USD do 1,29 USD Do 2009 r. utwory muzyczne chronione były systemem DRM, obecnie nie są, choć Apple dalej wykorzystuje format AAC (zamiast MP3 lub FLAC, które można odtworzyć na każdym sprzęcie)
(…)
… nielimitowany dostęp do 2 milionów nagrań oraz tysięcy filmów”)
9. Pozyskiwanie treści We wczesnych latach 2000 koncerny medialno rozrywkowe próbowały samemu stworzyć serwisy internetowe oferujące dostęp do treści (zob. temat 12) i niechętnie udzielały licencji firmom zewnętrznym W późnych latach 2000 zmieniły strategię i obniżyły ceny za dostęp do treści, co ułatwiło powstanie szeregu modeli opisanych…
… rynków (np. Polska)
10. Problem pozyskiwania praw do treści Problem ten ilustruje dobrze wypowiedź pracownika jednego z globalnych koncernów muzycznych : „Więc co dzieje się gdy (...) mam zamiar ściągnąć piosenkę francuskiego zespołu grającego kower utworu The Beatles, będący własnością Sony Publishing, zakupu dokonuję w Hong Kongu, a płacę japońską kartą kredytową? OK, czy trzeba dodać VAT…
… - odsetek użytkowników internetu mobilnego, widać wyraźnie czemu udostępnianie treści online w Polsce przebiega wolno.
11. Agregatorzy treści Duże serwisy internetowe, takie jak np. iTunes, nie chcą nawiązywać współpracy bezpośrednio z indywidualnymi artystami oraz niewielkimi firmami tworzącymi treści
Mnogość podmiotów chcących dystrybuować treści w internecie oraz wysoki poziom skomplikowania procedur licencyjnych stworzyły miejsce dla narodzin nowej kategorii organizacji -agregatorów. Pośredniczą oni w relacjach pomiędzy indywidualnymi artystami oraz niewielkimi firmami tworzącymi treści (wytwórniami muzycznymi, firmami publishingowymi, małymi wydawnictwami, itp.) a różnego rodzaju serwisami internetowymi (i pozainternetowymi) wykorzystującymi twórczość (np. iTunes, Rhapsody). Agregatorzy stanowią swego…
…, tablety). Źródłem przychodów mogą być tu reklamy, ale przede wszystkim sprzedaż dostępu do treści, zarówno w formie dostępu do pojedynczych tekstów, jak i subskrypcji. Elektronicznymi wydaniami dla tabletu iPad dysponują w Polsce m.in. „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita” oraz „Polska The Times” Trudno jest jeszcze przewidzieć jak będzie wyglądał model biznesowy prasy w internecie, przy założeniu rozwoju…
… sprzedano ok. 8 mln tych urządzeń. (...) W tym samym okresie popularność elektronicznej wersji magazynu „Vanity Fair” zmniejszyła się z 10,5 tys. pobrań w czerwcu do 8,7 tys. w listopadzie. 40-proc. spadek, z 4,3 do 2,7 tys., odnotował „Glamour”. Według Johna Paczkowskiego z „Wall Street Journal” powodem spadków są zawyżone ceny. „Wydawanie 5 dol. na jeden elektroniczny numer pisma ma mały sens, gdy roczna…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)