To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawy polityki społecznej UE
Organizacje ponadnarodowe
W powojennej historii Europy, mamy do czynienia z kilkoma podstawowymi organizacjami ponadnarodowymi zajmującymi się szeroko rozumianą polityka społeczną.
Politykę społeczną rozumie się przede wszystkim jako działalność podmiotów UE, państw członkowskich, samorządów oraz organizacji pozarządowych, skierowanych na:
- poprawę warunków pracy i życia obywateli UE,
-asekuracje przed ryzykami życiowymi,
Wyrównywanie szans życiowych grup społecznych ekonomicznie i socjalnie najsłabszych przez zwalczanie socjalnej izolacji.
Finalnymi celami polityki społecznej jest tworzenie poczucia bezpieczeństwa i podwyższenie materialnej wolności przez gwarancje równych szans dla wszystkich w zakresie zarobkowania i systemu zabezpieczenia społecznego. Cele europejskiej polityki socjalnej odniosła się do trzech obszarów:
-polepszenie warunków życia, pracy i kształcenia,
-prawo do zatrudnienia i prawo do wykształcenia (wykształcenie silnie związane z rynkiem pracy, potrzeba elastyczności - umiejętności dostosowania się do ryku pracy ), -stworzenie systemu zabezpieczenia społecznego.
FAZY ROZWOJU
W poszczególnych etapach najnowszej historii Wspólnoty, polityka społeczna przechodziła różne fazy, gdyż zmieniały się zainteresowania polityków i zmiany koniunktury gospodarczej, jak i sama UE
Faza I 1950-1971
W pierwszej fazie funkcjonowania wspólnotowej „szóstki” panowała stagnacja społeczno- gospodarcza, a w latach 60 tych trzykrotnie wzrosło bezrobocie (z 346 tys. w 1960 roku do 1252 tys. w 1970). Zdecydowany ruch nastąpił 18 października 1961 roku, gdy powstała przygotowana przez Radę Europy- Europejska Karta Socjalna, która określała socjalno- polityczne standardy i przyszły rozwój aktywności państw członkowskich.
Lata sześćdziesiąte przyniosły niewiele ustaleń Rady EWG związanych z rynkiem pracy i ubezpieczeniami społecznymi
Natomiast 14 czerwca 1971 roku Rada wydała Rozporządzenie nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego dla pracowników, osób samodzielnie zarobkujących oraz członków ich rodzin, zmieniających miejsce pobytu w granicach Wspólnoty
Postęp w tym czasie postrzegano głównie przez wolną konkurencję na wspólnym rynku, a nadrzędnym celem stała się harmonizacja narodowych polityk socjalnych i systemów zabezpieczenia społecznego
Faza II 1972-1992
Do drugiej fazy europejskiej polityki socjalnej przygotowano się poprzez spotkanie szefów państw i rządów 1-2 grudnia 1969 roku w Hadze, gdzie podjęto decyzję o umocnieniu współpracy socjopolitycznej.
W 1972 roku na spotkaniu szefów państw i rządów w Paryżu pierwszy raz wypowiedziano tezę o równości polityki społecznej z polityką gospodarczą.
(…)
…, dzięki zmianie nastrojów politycznych w krajach zachodnioeuropejskich, przyniosły pomyślną realizację kolejnych inicjatyw ustawodawczych. Żywe były jednak obawy państw członkowskich, że postęp w dziedzinie BHP może obniżyć ich konkurencyjność na rynku międzynarodowym.
Ważną sprawa stało się podpisanie i ogłoszenie Jednolitego Aktu Europejskiego z 1986 roku, który zawierał także problematykę społeczną…
… „Rozwój, konkurencyjność i zatrudnienie” zawierała propozycje rozwiązań zasygnalizowanych wcześniej problemów. Biała Księga najważniejsze działania na przyszłość ujmowała w dziesięciu hasłach programowych, były to :
Tworzenie nowych miejsc pracy Inwestowanie w zasoby ludzkie Wspieranie wysokich standardów w zakresie warunków pracy, wspomagajacych konkurencyjność Europy
Stworzenie wspólnego europejskiego rynku pracy, na którym eliminowany byłby „eksport” bezrobocia i tzw. Turystyka socjalna Równość szans kobiet i mężczyzn
„aktywne społeczeństwo dla wszystkich” poprzez politykę i ochronę socjalną
Zwalczanie wykluczenia społecznego i dyskryminacji
Aktywna polityka ochrony zdrowia, partnerstwo i dialog między związkami zawodowymi, organizacjami pracodawców i organizacjami pozarządowymi Rola wspólnotowej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)