Teodolity elektroniczne, metoda kodowa-opracowanie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 42
Wyświetleń: 2023
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Teodolity elektroniczne, metoda kodowa-opracowanie - strona 1 Teodolity elektroniczne, metoda kodowa-opracowanie - strona 2

Fragment notatki:

Teodolity elektroniczne
Obecnie można wyróżnić co najmniej trzy zasadnicze metody elektronicznych pomiarów kątów:
Metoda kodowa
Metoda inkrementalna
Metoda dynamiczna ( czasowa )
Metoda kodowa
Kodowy system pomiaru kątów- tarcza z kodem dwójkowym. Tarcza kodowa składa się z pól jasnych i ciemnych. Pierwsza tarcza po jednym polu jasnym i ciemnym. Na 12 ścieżce ilość pól wynosi 4096, a pola mają po 10cc. Teodolit zbudowany jest kolejno z :diod luminescencyjnych emitujących światło w podczerwieni, przesłony szczelinowej powiązanej z osią celową lunety na grubość najmniejszej ścieżki tarczy kodowej, z tarczy kodowej, przesłony otworowej, fotodetektora, rejestratora i dekodera.
Metoda impulsowa inklementarna W metodzie inklementarnej stosowany jest krąg podziałowy z jedną ścieżką zawierającą Nr równych interwałów oraz czytnik impulsów. Tarcza i czytnik impulsów tworzą impulsowy przetwornik kąta. W przetworniku ścieżka kręgu podziałowego zawiera tyle półprzezroczystych, które są radialnie skierowane oraz są oddzielone od siebie polami nieprzeźroczystymi o takiej samej odległości. Dla takiej tarczy rozdzielczość będzie definiowana: d = 400g /Nr , w nowych instrumentach Nr wynosi 20000.
Zakładamy że na masce naniesiony jest odcinek takiej samej ścieżki inkrementalnej jak na tarczy T który zawiera ok. 200 interwałów „jasno- ciemnych”. Tarcza podziałowa obraca się wraz z alidadą, natomiast czytnik na stałe jest związany ze spodarką instrumentu. Podczas obrotu alidady części każdego interwału „jasne ciemne” tarczy pod identycznym interwałem maski powoduje okresową modulację równoległej wiązki światła przechodzącej przez tarczę i maskę M. Powstający w ten sposób sygnał optyczny wzbudza w fotodetektorze w przybliżeniu sinusoidalny prąd elektryczny. Pojawiający się na wyjściu z fotodetektora sygnał elektryczny jest najpierw wzmocniony a następnie przekształcony w układzie KP na przebieg prostokątny. Przebieg ten jest poddawany różniczkowaniu w wyniku którego ze wznoszących się krawędzi prostokątów tworzone są impulsy szpilkowe, które są zliczane przez licznik.
Zwiększenie rozdzielczości odczytów zgrubnych jest możliwe poprzez k- krotne powiększenie częstotliwości napięcia Uf sygnału wychodzącego z fotodetektora. Wtedy jednemu pełnemu przejściu inkrementu tarczy pod interwałem „jasne ciemne” maski generuje w układzie K-P , K-impulsów szpilkowych o rozdzielczości: d1=d / K.
Metoda dynamiczna (czasowa)
W metodzie dynamicznej zastosowano impulsową tarczę wirującą oraz dwa czytniki fotoelektryczne, które określają położenie ramion mierzonego kąta. Tarczę impulsową stanowi krąg szklany z naniesioną ścieżką kołową zawierającą N=1024 interwały podziałowe.

(…)

…. Tarcza impulsowa wiruje dookoła swej osi z częstotliwością fo kontrolowaną przez mikroprocesor. Przesuwająca się nad szczelinami Sp i Sk odpowiednich czytników ścieżka tarczy Tc pełni funkcję modulatora światła, który wytwarza dwa ciągi sygnałów świetlnych o interwałach odpowiadających geometrycznym interwałom ścieżki. Sygnały świetlne wzbudzają w odpowiednich fotodetektorach napięcia Ufp i Ufk…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz