To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Sylogizmy niedoskonałe Sylogizmy, które zbudowane są zgodnie z regułami sylogistyki, nazywane są sylogizmami doskonałymi. Oprócz nich logika tradycyjna wymienia jeszcze sylogizmy niedoskonałe, które różnią się od tych doskonałych bądź tym, że pomijają jedną z przesłanek, bądź tym, że mają przesłanki rozbudowane. Do niedoskonałych sylogizmów zalicza się entymemat, epicheremat, soryt i polisylogizm. Entymemat Entymemat (z greckiego: „en thymo” - „w sercu”) jest to sylogizm, w którym jedna z przesłanek jest domyślna. Entymemat nazywany jest czasem sylogizmem retorycznym, gdyż posługiwali się nim często retorzy, uważając, że w argumentacji nie powinno się wypowiadać przesłanek, których łatwo można się domyśleć. Na ogół nie wypowiadano przesłanki większej, a sam entymemat, w którym przemilczano przesłankę większą, nazywano entymematem pierwszego rodzaju. Natomiast entymemat, w którym przemilczana została przesłanka mniejsza, nosił nazwę entymematu drugiego rodzaju. Epicheremat Epicheremat - to taki sylogizm, w którym jedna lub obie przesłanki są jeszcze dodatkowo uzasadniane. Przykładem epicherematu jest następujące rozumowanie: „Ludzie zawiadujący gospodarką są najczęściej wykształconymi ekonomistami, bo człowiek zawiadujący gospodarką powinien znać ekonomię. Ekonomiści uczyli się logiki, bo znajomość logiki jest pomocna w rozumieniu i stosowaniu praw ekonomii. Zatem: ludzie zawiadujący gospodarką uczyli się logiki”. Soryt Soryt (łańcusznik) jest to sylogizm, który ma co najmniej trzy przesłanki, przy czym kolejne przesłanki łączy bądź jednakowy podmiot i orzecznik bądź jednakowy orzecznik i podmiot. Wyróżnia się dwa rodzaju sorytu. Jeden z nich nazywany jest się sylogizmem Arystotelesa. Drugi - sylogizmem Gocleniusza. Soryt Arystotelesa zbudowany jest w ten sposób, że orzecznik pierwszej przesłanki jest podmiotem przesłanki drugiej, a następnie orzecznik tej drugiej jest podmiotem przesłanki trzeciej itd. We wniosku jako podmiot występuje podmiot z pierwszej przesłanki, a orzecznikiem jest orzecznik przesłanki ostatniej. Można to przedstawić schematycznie następująco: S1 P1 P1 P2 P2 P3 ---------- S1 P3 Przykładem sorytu Arystotelesa są dwa następujące rozumowania: „Transformacjom ustrojowym towarzyszą przemiany polityczne; przemiany polityczne prowadzą do zmian w strukturach gospodarczych; zmiany w strukturach gospodarczych są okazją do szybkiego bogacenia się. Stąd wniosek: transformacje ustrojowe są okazją do szybkiego bogacenia się.” Podobnie: „Posiadanie ścisłego umysłu ułatwia opanowanie matematyki. Opanowanie matematyki ułatwia opanowanie ekonomii. Opanowanie ekonomii ułatwia prowadzenie interesów. Stąd wniosek: posiadanie ścisłego umysłu ułatwia prowadzenie interesów.”
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)