Socjologia - wykłady - Platon i Arystoteles

Nasza ocena:

5
Pobrań: 3255
Wyświetleń: 9898
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Socjologia - wykłady - Platon i Arystoteles - strona 1 Socjologia - wykłady - Platon i Arystoteles - strona 2 Socjologia - wykłady - Platon i Arystoteles - strona 3

Fragment notatki:


Wykład nr 1 z dnia 21.10.2010 r.
Socjologia jako dyscyplina społeczna- jej rola, funkcje i miejsce w rodzinie nauk społecznych
Można przyjąć, że socjologia jest dyscypliną naukową stosunkowo młodą. Jej data powstania wiąże się z nazwiskiem francuskiego myśliciela i filozofa Augusta Comte, który w roku 1837 po raz pierwszy wprowadził ów termin do swojego I tomu dzieła pt. „ Kurs filozofii pozytywnej”. Ów fakt uważa się za formalny moment narodzin tej dyscypliny naukowej. Godne odnotowania jest to, iż termin socjologia powstał z 2 rdzeni językowych, a mianowicie z łacińskiego słowa societas (w wolnym tłumaczeniu wspólnota, społeczeństwo) i greckiego słowa logos (wiedza, nauka). Można więc socjologię definiować jako naukę o społeczeństwie. Jak każdą dyscyplinę naukową również i socjologię charakteryzują dwa główne etapy kształtowania. Pierwszy z nich to etap przednaukowy (inkubacyjny) - obejmował on prapoczątki tworzenia się tej nauki aż do uzyskania przez nią pełnej autonomii. Drugi to etap naukowy - rozpoczęty narodzinami tej dyscypliny, a obejmujący jej rozwój, ewolucję, powiązane ze stopniową specjalizacją oraz instytucjonalizacją. Warto nadmienić, iż prekursorami socjologii jeszcze przed Comtem byli dwaj wielcy filozofowie greccy (starożytni) Platon i Arystoteles. Oni jako pierwsi zaczęli zastanawiać się nad istotą państwa i prawa, w tym również sprawowania władzy w społeczeństwie. W okresie wieków średnich pojawił się niezwykle znaczący dla tej dyscypliny badacz i uczony, a mianowicie św. Tomasz z Akwinu, zwany Tomaszem Akwinata. On stwierdził m.in., że społeczeństwo ludzkie ma charakter hierarchiczny, to znaczy, że składa się z tych, którzy się modlą, tych, którzy pracują i tych, którzy wojują. Ponadto Tomasz Akwinata twierdził, że porządek ziemski jest przedłużeniem porządku niebiańskiego. Obok innych prekursorów socjologii warto wymienić Thomasa Mora (Morusa), który był twórcą Utopii (tworzenie społeczeństwa idealnego, które nie zna pojęcia własności) i Antoine Jean Condorcet (człowiek posiada zdolności, dzięki którym rozwija się całe społeczeństwo ludzkie), Claude Henry de Saint - Simon (twórca fizjologii społecznej - społeczeństwo to pewnego rodzaju całość, która rządzi się własnymi prawami, przypominająca maszynę, w której każda jednostka przyczynia się do funkcjonowania całości). Wracając jednak do Comta to właśnie jego uczeni uważają za faktycznego ojca socjologii. W opinii tego badacza należy stworzyć pewną hierarchię nauk, w której socjologia jako dyscyplina najbardziej ogólna musi się opierać na dokonaniach innych dyscyplin naukowych (socjologia - biologia, matematyka, chemia, fizyka, astronomia, itp.) Ponadto Comte był twórcą pozytywizmu w naukach społecznych, który polegał na tym, iż w zasadzie nie istnieją zasadnicze różnice między naukami społecznymi a przyrodniczymi, które wynikałyby z przedmiotu badawczego. W związku z czym należy w naukach społecznych stosować reguły zaczerpnięte z szeroko rozumianych nauk przyrodniczych. Wybrane definicje socjologii: Jeden z najbardziej znanych klasyków myśli socjologicznej Georg Simmel twierdził, że socjologia jest to nauka o formach uspołeczniania jednostki, natomiast w grupach społecznych, w których cele i znaczenie może być różne spotykamy identyczne pod względem formalnym zasady odnoszenia się jednostek względem siebie, a mianowicie stosunki podrzędności i nadrzędności, rywalizacji i naśladownictwa, konfliktu i styczności. Ponadto badacz ten próbował formę stosunków społeczn

(…)

…. W zasadzie każdego człowieka można uczynić agresywnym, irracjonalnym, egoistycznym, bądź też pozbawionym wszelkich skrupułów. Znacznie trudniej jest ukształtować w człowieku cechy dodatnie, takie jak: poczucie odpowiedzialności, wyrozumiałość, serdeczność, życzliwość, wrażliwość, bądź też uczynność. Zjawisko dewiacji społecznej bywa stosowane zamiennie z takimi pojęciami jak: patologia społeczna, dezorganizacja, anomia, bądź też zachowania dysfunkcjonalne. Ogólnie przyjmuje się, zwłaszcza na gruncie socjologii, iż przez dewiację społeczną, bądź też patologię będziemy rozumieć wszelkiego rodzaju odchylenia bądź odstępstwa zachowań ludzkich od wartości, wzoru oraz norm społecznych powszechnie obowiązujących w danym społeczeństwie. Jak stwierdza Jonathan Turner dewiacje to zachowanie, które łamie…
… i kształtowanie się rynków narodowych stworzyło warunki dla tendencji integracyjnych, obejmujących ogół bądź też znaczną większość społeczeństwa. Zbiorowość ludzka została w wyniku tego gęstą i trwałą siecią stosunków i współzależności ekonomicznej. To powoduje, że dochodzi między grupami społecznymi do codziennych, nierzadko bardzo intensywnych interakcji. Integracja gospodarcza w Polsce rozpoczęła…
… się, iż z narkotykami mają do czynienia 7, 8, 9 - letnie dzieci, które nieopatrznie otrzymały w ramach promocji cukierki, czekoladki, bądź też lizaki nasączone LSD. Skutki są takie, iż mały człowiek powolutku aczkolwiek systematycznie zaczyna być nie tylko przygotowywany ale wręcz ubezwłasnowolniany od tego środka. Szeroka dostępność środków odurzających, tzw. miękkich (marihuana, haszysz) sprawiła, że zjawisko…
…. ćpacze, bądź ćpuny, regularnie wąchający klej butapren. Prawdziwa erozja narkomanii w Polsce nastąpiła w dekadzie lat 90. ubiegłego wieku, kiedy na rynek polski trafiły nie tylko wspomniane wcześniej narkotyki miękkie, ale bardzo niebezpieczne narkotyki twarde, z których wymienić należy przede wszystkim: nie tylko powszechnie znaną heroinę, ale również bardzo niebezpieczną polską amfetaminę. Narkomania…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz