To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Miasta greckie w epoce wczesnego cesarstwa
Miasta greckie weszły w II wieku ne w okres rozkwitu. Otrzymały nowe świątynie, teatry gimnazja. Niemal wszędzie powstawały akwedukty dostarczające świeżą wodę do codziennego użytku. Powstawały drogi i mosty ułatwiające komunikację. Miasta utrzymywały szkoły i opłacanych ze środków publicznych nauczycieli gramatyki i retoryki. Zwiększyła się liczba organizowanych igrzysk i świąt
Religijnych przyciągających uczestników z całego świata śródziemnomorskiego. Miasta o bogatej przeszłości takie jak Ateny czy Sparta same były celem podróżników, którzy przybywali aby podziwiać w nich znane miejsca. Miasta rywalizowały ze sobą o przychylność cesarza.
Ożywienie miast w II wieku ne nie miało jednak silnych podstaw ekonomicznych. W Grecji nie wytwarzano zbyt wiele produktów które można było sprzedawać na rynkach imperium. Miasta które posiadały uprzywilejowany status mogły czerpać dochody z handlu organizując targi i nakładając własne podatki na kupców. Niektóre miały przywilej bicia monety z brązu, którą posługiwano się w lokalnych transakcjach. Od przybywających kupców wymagano aby dokonywali wymiany waluty w kantorze. Miasta które były zwolnione z podatków musiały utrzymywać drogi publiczne, łożyć na organizację igrzysk oraz świąt i przede wszystkim zapewniać dostawy żywności dla współobywateli aby uniknąć wybuchów niezadowolenia i zaskarbić sobie ich wdzięczność.
Grupa najzamożniejszych obywateli tworzyła wąską elitę mającą prawo do zasiadania w radzie miejskiej. Stąd nazywano ich BULETAMI albo z łacińska DEKURIONAMI. Tylko oni ubiegali się o najwyższe urzędy bo tylko oni mogli ponosić związane z tym duże wydatki. Nie była to grupa jednorodna a o miejscu w jej hierarchii decydowało obok zamożności również pochodzenie. Na szczycie drabiny społecznej stali bogaci Grecy posiadający obywatelstwo rzymskie, którzy swój status podkreślali dodając do imienia rzymskie nazwisko. Rosnąca dysproporcja między zamożną elitą i pozostałymi obywatelami sprawiała, że piastowanie urzędów traktowano jako świadczenie na rzecz miasta.
Aktualni i byli urzędnicy mieli zarezerwowane najlepsze miejsca w teatrze, mogli też ustawiać na widoku publicznym kamienne stele z odnotowywanymi datami sprawowanych przez nich funkcji. Członkowie elit próbując przeciwdziałać przenikaniu do ich grona bogatych wyzwoleńców wprowadzili zasadę, że kandydat na urząd musiał się wykazać posiadaniem dwóch pokoleń przodków wolno urodzonych. Głównym źródłem dochodów najbogatszych były rozległe majątki ziemskie.
Ateny cieszyły się łaskami wielu cesarzy zwłaszcza Hadriana. Dzięki jego zabiegom zyskały architektoniczną oprawę godną pozycji wielkiego centrum greckiej kultury. Wśród licznych budowli ufundowanych przez tego władcę na pierwsze miejsce wysuwa się Olimpiejon czyli sanktuarium Zeusa Olimpijskiego gdzie czczony był sam cesarz- Hadrian Panhellenios. Aby poprawić zaopatrzenie miasta w wodę wybudował akwedukt. Ufundował też nowe święta i igrzyska. Na prośbę Ateńczyków cesarz dokonał też zmian ustrojowych. Po reformach przeprowadzonych przez Sullę wśród stojących na czele państwa archontów znaczenie zachował jedynie archont eponymos. O najważniejszych sprawach decydowała stuosobowa Rada Areopagu do której powoływano byłych archontów. Rada Areopagu nadawała ostateczny kształt uchwałom podejmowanym przez zgromadzenie ludowe i inną radę zwaną bule. Zgromadzenie ludowe nadal zbierało się w teatrze Dionizosa ale jego aktywność i kompetencje były og
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)