To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Na czym, wg Anny Kozłowskiej, polega mechanizm powstawania zaburzeń
emocjonalnych u dzieci?
a) od strony dziecka (model rodzica w strukturach poznawczych dziecka)
b) od strony rodzica (model dziecka w strukturach poznawczych rodzica)
Ad. a)
Obserwując dzieci z różnymi objawami: moczeniem mimowolnym, zaburzeniami snu,
utratą łaknienia lub nadmiernym apetytem, zachowaniem agresywnym lub nieśmiałym,
można spostrzec, że u większości z nich przyczyną tych objawów jest lęk.
Aby odpowiedzieć na pytanie skąd bierze się ten lęk trzeba cofnąć się myślą do
wczesnych okresów rozwoju dziecka. Gdy jest malutkie i zmoczy się, lub chce mu się pić,
albo zgubiło zabawkę – wtedy płacze lub krzyczy, dając w ten dając w ten sposób znak, że
stało się coś niedobrego, że potrzebuje pomocy. Wtedy przychodzi osoba dorosła, opiekująca
się dzieckiem (rodzic) i - w zależności od potrzeb dziecka - przewinie je, nakarmi lub napoi,
przyniesie zabawkę, utuli (ibidem).
Takich sytuacji w życiu dziecka zdarza się bardzo dużo. Płynie z nich informacja:
„rodzic kocha dziecko, pomoże mu, gdy tego potrzebuje” - a zatem rodzic jest warunkiem
poczucia bezpieczeństwa. Stopniowo informacje te, stale napływające do dziecka „kodują
się” w jego umyśle i na tej podstawie budowany jest model rodzica dającego dziecku
poczucie bezpieczeństwa (ibidem).
W dalszym rozwoju dziecka, jeśli w odpowiedzi na jego potrzeby rodzic jest gotowy
do potwierdzania swoim zachowaniem oczekiwań, wynikających z zakodowanego modelu można założyć, że rozwój emocjonalny dziecka będzie przebiegał prawidłowo (Kozłowska,
1996, s. 15-16).
Jeśli jednak w jakimś momencie rodzic przestaje potwierdzać oczekiwania dziecka?
Wówczas między modelem rodzica, dającego poczucie bezpieczeństwa a napływającymi do
dziecka informacjami zachodzi sprzeczność. Sprzeczność pomiędzy dwiema informacjami
zawsze rodzi napięcie emocjonalne. Jeśli napięcie to związane jest z brakiem poczucia
bezpieczeństwa przeradza się w lęk. Lęk jest uczuciem bardzo przykrym. Nic więc dziwnego,
że dziecko chce uniknąć przeżywania lęku. Drogą, na jakiej dziecko może ponownie uzyskać
zachowania rodzica dające mu poczucie bezpieczeństwa może być na przykład choroba.
Często okazuje się, bowiem, że zachowania rodzica, który się gniewa, krzyczy i karze dziecko
za jego uchybienia zmienia się w momencie, gdy ono zachoruje. Rodzic staje się znowu
czuły, obdarza dziecko opieką, zainteresowaniem. Nieświadomie dziecko zaczyna przejawiać
takie zachowania, które mają je obronić przed lękiem
Ad.b)
Rodzice, którzy zbudowali wzorzec dziecka, porównują go z rzeczywistym
zachowaniem, wyglądem, osiągnięciami rozwojowymi itp. Jeśli między stworzonym przez
rodziców idealnym modelem dziecka a jego rzeczywistym zachowaniem istnieje zgodność
(dziecko spełnia oczekiwania rodziców), to wówczas ocena jego funkcjonowania jest
pozytywna i rodzice dają temu wyraz swoim akceptującym zachowaniem. Natomiast jeśli
między idealnym wzorem a jego rzeczywistym obrazem jest sprzeczność ocena ta jest
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)