Kwestia podziału zysku i jej wpływ na strukturę kapitału
W rozważaniach na temat struktury kapitału przedsiębiorstwa nie można pominąć kwestii podziału zysku oraz związanej z nią polityki dywidend, gdyż zyski zatrzymane w przedsiębiorstwie zasilają kapitały własne i wpływają bezpośrednio na strukturę kapitału danej firmy.
Optymalna polityka dywidend wymaga wypośrodkowania między bieżącą dywidendą, a przyszłym wzrostem, prowadząc do maksymalizacji ceny akcji. Na politykę dywidendy składają się 3 decyzje:
Jaka część zysku powinna zostać wypłacona?
W jaki sposób zysk powinien zostać przekazany: gotówką czy w drodze odkupienia akcji?
Czy firma powinna utrzymywać stabilną stopę dywidendy?
Istnieje szereg teorii na temat optymalnej polityki dywidend, poniżej tylko niektóre z nich:
teoria „wróbla w garści” mówi, że inwestorzy postrzegają dywidendy jako mniej ryzykowne niż zyski kapitałowe (wynikające ze wzrostu kursu akcji) i dlatego wartość firmy będzie większa, gdy wskaźnik wypłaty dywidendy będzie wysoki
teoria preferencji podatkowych mówi, że inwestorzy wolą spółki, które zatrzymują wypracowane zyski zamiast wypłacać je w postaci dywidendy, ponieważ zyski kapitałowe obciążone są niższym podatkiem (teoria ta nie ma zastosowania na rynku polski, gdzie stawki podatkowe są identyczne)
teoria efektu sygnalizacji mówi, że inwestorzy w nieoczekiwanych zmianach wartości dywidendy widzą odbicie przewidywań menedżerów co do przyszłości firmy (paradoksalnie wysoki wskaźnik wypłaty dywidendy może być odebrany jako negatywny sygnał, świadczący o niskim potencjalne rozwojowym przedsiębiorstwa)
Kwestia podziału zysku oznacza dla przedsiębiorstwa konieczność poszukiwania optymalnych relacji w układach: ryzyko-zysk, dywidenda-cena akcji, wypłata dywidendy-rozwój przedsiębiorstwa. E.Brigham, J.Houston Podstawy zarządzania finansami, s. 229
praca zbiorowa pod redakcją naukową G.Łukasik Strategie finansowe przedsiębiorstw...; s. 109
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)