interpretacja punktów równowagi wykresy friedmana makro wojtyna

Nasza ocena:

5
Pobrań: 329
Wyświetleń: 2905
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
interpretacja punktów równowagi wykresy friedmana makro wojtyna - strona 1 interpretacja punktów równowagi wykresy friedmana makro wojtyna - strona 2

Fragment notatki:


3. Interpretacja punktów równowagi wykresu Friedmana.
Friedman
  krzywej Friedmana - Phelpsa, znanej także jako długookresowa   krzywa Phillipsa . Główny wniosek jaki płynie z analizy przeprowadzonej przez   Friedmana   i Phelpsa mówi o braku zamienności w długim okresie między   inflacją   a   bezrobociem . W związku z tym bezcelowe jest wykorzystywanie polityki pieniężnej w celu pobudzania koniunktury gospodarczej, a jedynym celem banku centralnego powinna być troska o utrzymanie niskiej i stabilnej inflacji. 4. Przedstaw graficznie i omów różnice pomiędzy krótko i długookresową krzywą Philipsa. Profesor Philips wykazał, że istnieje statystyczna zależność między poziomem inflacji w danym roku a bezrobociem. Krzywa Philipsa dowodzi, że wyższej stopie inflacji towarzyszy niższa stopa bezrobocia i odwrotnie. Możemy wybrać niższe bezrobocie za cenę wyższej inflacji lub odwrotnie. Krzywa Philipsa obrazuje tempo inflacji, które byłoby wynikiem wyboru: wyższy popyt globalny wywiera presję na wzrost płac i cen i prowadzi do wyższej inflacji , dając w zamian niższe bezrobocie. Krzywa ta przedstawia zestaw dostępnych wariantów wyboru. stopa inflacji
U stopa bezrobocia
Analizując przebieg krzywej Philipsa, Friedman zasugerował, że odpowiadające stanowi równowagi długookresowej wielkość pełnego zatrudnienia, produkcji potencjalnej, płac realnych i bezrobocia nie zależą od tempa inflacji. Długookresową krzywą Philipsa przedstawił on jako krzywą pionową. Niezależnie od tempa wzrostu ilości pieniądza i wysokości inflacji w długim okresie ostatecznie każdy jest w stanie dostosować się do nich i gospodarka powraca do naturalnej stopy bezrobocia U, na którą nie ma wpływu wysokość inflacji. Jeżeli podaż pieniądza wzrasta stale o 10% rocznie to gospodarka osiągnie w końcu stan równowagi długookresowej w punkcie E. Inflacja wzrośnie o 10% rocznie, płace nominalne będą wzrastały w tym samym tempie a bezrobocie osiągnie poziom U. Przyjmijmy, że rozważania zaczynamy od punktu równowagi długookresowej E - każdy impuls wywołujący wzrost popytu globalnego zmniejszy przejściowo bezrobocie i zwiększy presję na podwyżkę płac i cen, aż przejściowy okres dodatkowej inflacji, w trakcie którego ceny wzrastają szybciej niż nominalna podaż pieniądza, zmniejszy realną podaż pieniądza i zwiększy popyt globalny do poziomu odpowiadającemu pełnemu zatrudnieniu. Możemy zatem narysować krótkookresową krzywą Philipsa PC1. Punkt E odpowiadający stanowi równowagi długookresowej, leży na tej krzywej. Jednak w krótkim okresie wzrost popytu globalnego spowoduje przejście gospodarki do punktu A. Wywołana nim presja na wzrost płac i cen spowoduje spadek realnej podaży pieniądza oraz łącznego popytu i przesunie gospodarkę w dół wzdłuż krzywej PC1 z powrotem do punktu E i odwrotnie - każdemu spadkowi popytu globalnego odpowiada początkowo kuch gospodarki w dół do punktu B, zwiększone bezrobocie wpłynie następnie na spowolnienie tempa wzrostu płac nominalnych i cen, wzrost realnej podaży pieniądza i globalnego popytu oraz spowoduje przejście gospodarki w górę wzdłuż krzywej PC1 z powrotem do punktu E. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz