To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
DZIEDZINIEC ARKADOWY ZAKMU KRÓLEWSKIEGO NA WAWELU
Obecnie Wawel znajduje się w środkowej części Krakowa, niedaleko rynku.
Jest to wapienna skała jurajska, dominująca w panoramie Krakowa (około 228 m n.p.m.),
która uformowała się około 150 milionów lat temu. Pierwszy historyczny władca Polski
Mieszko I z rodu Piastów, jak również jego następcy: Bolesław Chrobry i Mieszko II obrali
Wawel na jedną ze swych siedzib. W tym okresie Wawel należał do najważniejszych polskich
ośrodków chrześcijaństwa. Znaczącym ośrodkiem polityczno- administracyjnym stał się
za panowania Kazimierza Odnowiciela.
Zabudowę wzgórza tworzą przede wszystkim katedra, dawny zamek królewski jak i domy
dostojników państwowych i kościelnych oraz mury obronne.
Głównym obiektem z wcześniej wymienionych bez wątpienia jest zamek, który na przestrzeni
wieków był wielokrotnie rozbudowywany i odnawiany. Jednak uznaje się, że szczytowy
okres rozwoju architektury i kultury artystycznej Wawelu przypada na czasy panowania
Jagiellonów, zwłaszcza Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta. W latach 1506-1534
przebudowano gotycki pałac na renesansową rezydencję . Wynikało to z potrzeby, gdyż
wcześniejsza wersja zamku została zniszczona podczas pożaru. Inicjatorami tego
przedsięwzięcia byli królewicz Zygmunt i król Aleksander Jagiellończyk, którzy chcieli, aby
zamek wybudować w (nowym wówczas dla nich) stylu renesansowym. Sprowadzono wtedy
z Węgier ( które już w XV wieku zdominowane były nowymi prądami w szeroko rozumianej
sztuce ) architekta włoskiego pochodzenia – Franciszka Florentczyka. Rozbudowa Wawelu na
reprezentacyjną rezydencję monarszą, mieszczącą również najwyższe urzędy państwowe,
polegała na dostawianiu kolejnych budynków zorganizowanych wokół czworobocznego
dziedzińca. Projekt obejmował też budowę tradycyjnie włoskich krużganków.
Jednakże do swojej śmierci Florentczyk zdołał jedynie zrealizować kamieniarkę tzw. Domu
Królowej i połączyć go pałacem północnym z gotycką Kurzą Stopą. Obramienia okienne
i wykusz Domu Królowej, wykonane w latach 1502-1507, są pierwszymi w Polsce czysto
renesansowymi detalami architektonicznymi. Artysta jeszcze w 1504 roku przystąpił
do budowy zachodniego skrzydła. Współpracowali z nim muratorzy i lapicydzi,
m.in. Jan z Koszyc, Włoch Ugulino, Kacper Simon z Sabinowa, Jan Włoch. Gdy je ukończył,
zabrał się do stawiania jeszcze północnego i wschodniego, które ukończył w 1516 r.,
zaczynając dobudowywać krużganki. Z powodu śmierci pracami miał kierować Bartłomiej
Berrecci, który, zajęty wznoszeniem kaplicy Zygmuntowskiej, funkcję tę powierzył
Benedyktowi z Sandomierza, którą później kontynuował wreszcie Bartolomeo Berrecci
z Florencji. Ten ostatni, nadworny architekt królewski, nadał ostateczny kształt zamkowi
wawelskiemu. Powstał w ten sposób najpiękniejszy renesansowy obiekt w Europie
Środkowej. Będący dwupiętrową budowlą z trzema skrzydłami (z pomieszczeniami)
oraz jednym parawanowym (od południa). Dokładniej mówiąc była to ściana kurtynowa
wzniesiona z powodu
(…)
…, w którym zrealizowana jest idea
renesansowa jednolitej kompozycji o wytwornych i zarazem lekkich proporcjach uzyskując
niezwykle reprezentacyjny charakter. Ponadto rozwiązanie to okazało się niezwykle wygodne
w użytkowaniu. Ponieważ wraz z klatkami schodowymi stały się główną komunikacją dla sal
i komnat rozmieszczonych w trzech skrzydłach zamku.
Nawierzchnia dziedzińca pokryta jest kostkami brukowymi oraz wapiennymi…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)