To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Nazwa przedmiotu: Antropologia sztuki Stopień i tytuł naukowy, Imię i nazwisko prowadzącego: Doktor, Marcin Jaworski Efekty kształcenia: Głównym celem przedmiotu jest uświadomienie studentom głęboko antropologicznego charakteru sztuki - jednej z najstarszych i najważniejszych form ludzkiej aktywności. W tym kontekście będzie mowa o sztuce jako podstawowym składniku świata kultury (kultury symbolicznej), ale również jako praktykowanym od tysiącleci oryginalnym sposobie twórczej ekspresji człowieka. Antropologiczny charakter sztuki przedstawiony zostanie studentom poprzez odwołanie się do dorobku wybranych twórców sztuki i kultury, których dokonania mają głęboki wymiar humanistyczny, a przy tym wciąż bardzo aktualny. Student po zajęciach ma więc dysponować nie tylko określonym zasobem wiedzy na ten temat, ale powinien również umieć wykorzystać zdobyte wiadomości dla osobistej refleksji nad antroplogicznym wymiarem sztuki w świecie współczesnym. Treści kształcenia: 1. Ryszard Kapuściński, Mariusz Wilk, Nicolas Bouvier, Bruce Chatwin - sztuka tłumaczenia świata; antropologiczny wymiar sztuki polegający na opisywaniu i tłumaczeniu rzeczywistości odmiennej kulturowo. Idea zbliżenia między ludźmi na gruncie sztuki poprzez tłumaczenie „Innego” po to, aby był mniej obcy. Sztuka jako czynnik budzenia empatii i zainteresowania dla inności, a także nośnik porozumienia międzykulturowego i międzyludzkiego. Podróż jako wyzwanie kulturowe i antropologiczne. Bycie w drodze rozumiane jako filozofia życia. 2. Francis Bacon i Jerzy Nowosielski - sztuka i doświadczenie infernalne; antropologiczny wymiar sztuki sięgającej do „rzeczy przemilczanych” (problem zła, śmierci, rozpaczy) a przez to konfrontującej odbiorców z rzeczywistością w jej dramatycznej pełni. Sztuka stawiająca podstawowe, ale i najtrudniejsze pytania o metafizyczną i egzystencjalną kondycję świata i człowieka
3. Nicola Chiaromonte, Maria Janion, Zygmunt Kubiak, Konstandinos Kawafis - sztuka, tragizm i światopogląd tragiczny; sztuka ukazująca antropologiczny wymiar doświadczenia tragicznego wobec jednostronnego, powierzchownego optymizmu konsumpcyjnej kultury ponowoczesnej. Światopogląd tragiczny, ale i godność, męstwo oraz „wysokie” pogodzenie z losem jako warunki afirmacji życia i pełnego wymiaru człowieczeństwa. Sztuka eseju nawiązująca do tradycji myśli starożytnej Grecji. Nicola Chiaromonte, Maria Janion, Zygmunt Kubiak, Konstandinos Kawafis jako spadkobiercy grackiej wizji człowieka i świata. 4. Czesław Miłosz - poezja jako odzwierciedlenie idei apokatasta sis; głęboko antropologiczna idea przywrócenia rzeczy minionych zanim nastąpiło ich unicestwienie przez czas. Idea powrotu do rzeczywistości pełnej harmonii, ładu i spełnienia: nieskalana natura, dzieciństwo, strony rodzinne. Ludzie, którzy odeszli. Poezja jako instrument pozwalający przywołać czas miniony i wejść w bezczasowość.
(…)
…. Basho - zen codzienny; sztuka praktykowania piękna w japońskiej poezji haiku. Odwołanie się do tradycji haiku jako drogi bezinteresownej afirmacji rzeczywistości. Buddyzm zen, satori i antropologia wschodu. Haiku jako sztuka kondensacji doświadczenia; piękna, smutku, melancholii.
8. Witold Gombrowicz - „ja” niepodległe; antropologiczny wymiar sztuki stającej w obronie indywidualnego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)