To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zagrożenie pożarowe
Węgle dzieli się na:
- mało skłonne do samozapalenia - grupa I
- średnio skłonne do samozapalenia - grupa II
- o dużej skłonności do samozapalenia - grupa III
- o bardzo dużej skłonności do samozapalenia - grupa IV
Z uwagi na wyczerpywanie się zasobów węgla na wyższych poziomach kopalnie muszą schodzić z eksploatacją na niższe poziomy. Zwiększanie głębokości eksploatacji związane jest ze wzrostem zagrożeń naturalnych. W pokładach zalegających na większych głębokościach mamy do czynienia z występowaniem zagrożeń skojarzonych (pożarowe, tąpaniami, temperaturowe i metanowe). W większości kopalń polskich eksploatacja prowadzona jest na zawał, a pokłady eksploatowane charakteryzują się dużym zagrożeniem pożarowym.
Do czynników geologicznych warunkujących samozapalność węgla zalicza się kąt nachylenia pokładu, jego grubość, odległość od innych urabianych pokładów, istnienie w stropie i w spągu pokładów węglowych nie eksploatowanych oraz skał węglistych, niestateczność masywu węglowego, głębokość zalegania, zaburzenia geologiczne, gazonośność.
Duży wpływ ma kąt zalegania pokładu. Stwierdzono, że im większy kąt zalegania, tym większa samozapalność pokładu. Istotne znaczenie ma również grubość pokładu; ze wzrostem grubości pokładu powyżej 33,5 m, jego samozapalność rośnie. Dane te jednak wynikają z rachunku prawdopodobieństwa, który mówi o tym, że przy eksploatowaniu pokładów węgla systemami warstwowymi, pokłady te z nie samozapalnych stają się samozapalne. Systemy warstwowe stosuje się natomiast przy grubości pokładów większej od 33,5 m. Można z tego wyciągnąć wniosek, że na samozapalność wpływa nie naturalna grubość pokładu, a ich podział na warstwy, wskutek czego znacznie zwiększa się powierzchnia styku węgla z opływającym go powietrzem, co stanowi przyczynę zwiększenia aktywności chemicznej węgla.
Do czynników górniczo-technicznych należą głównie stosowane systemy wybierania, sposoby kierowania stropem, schematy i intensywność wentylacji wyrobisk górniczych.
Intensywność przewietrzania zrobów ścian zawałowych stanowi główny czynnik decydujący o wielkości zagrożenia pożarowego w zrobach. Przy małej intensywności przewietrzania zroby wypełniają się gazami obojętnymi, wpływającymi hamująco na proces samozagrzewania się węgla. Z kolei bardzo duża intensywność przewietrzania powoduje odprowadzenie ciepła - powstającego na skutek procesów utleniania, zachodzących w zrobach i w ten sposób również wpływa hamująco na proces samozagrzewania węgla. Najbardziej niekorzystny jest przedział środkowy, w którym przy dostatecznym dopływie tlenu brak jest skutecznego wychładzania zrobów. Akumulacja ciepła w zrobach przyspiesza proces zapłonu węgla.
(…)
… pod wpływem oddziaływania wentylatorów głównych.
Zapobiegać samozapaleniu węgla można przez zmniejszenie jego aktywności chemicznej oraz zastosowanie różnych środków powodujących zmniejszenie dopływu powietrza do węgla i niedopuszczenie do akumulacji ciepła w ognisku samozapalenia.
Samozapalanie wymaga dla swojego rozwoju stosunkowo dużo czasu, który nazywa się okresem inkubacji (około 3 miesiące). Zależy…
… tynkowanie, nanoszenie „koszulek” cementowych, stosownie błon kauczukowych, smarowanie gliną z chlorkiem wapnia itp.
Do substancji próbowanych w charakterze antypirogenów zalicza się roztwory: wapna gaszonego, soli kuchennej, chlorku amonu i inne.
Wybuch pożaru podziemnego powoduje stan wysokiego zagrożenia dla kopalni i jej załogi. Konieczne jest możliwie szybkie rozpoznanie pożaru, określenie jego miejsca…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)