Ustrój sądów powszechnych po 1951 r. Zasadnicza reorganizacja sądownictwa powszechnego nastąpiła ustawami z lipca 1950 r. Sądy przystosowano do podziału administracyjnego i utworzono: Sąd Najwyższy Sądy Wojewódzkie Sądy Powiatowe (od 1975 r. rejonowe). Takie przystosowanie do podziału administracyjnego miało umożliwić ścisłą kontrolę władzy politycznej i państwowej nad sądami. Sądy powiatowe - większość spraw cywilnych i karnych w I instancji, ponadto: udzielanie pomocy sądowej innym sądom, prowadzenie ksiąg wieczystych, postępowanie egzekucyjne w sprawach cywilnych i in. Większe sądy dzieliły się na wydziały karne i cywilne, ponadto były wydziały dla nieletnich. W 1975 w związku z likwidacją powiatów sądy przekształcono na sądy rejonowe. Sądy wojewódzkie - analogiczna struktura jak w sądach powiatowych, z tym, że zawsze dzieliły się na wydziały: Cywilne dla spraw I i dla spraw II instancji, karne dla spraw I i dla spraw II instancji oraz inne. Sądy wojewódzkie były przede wszystkim sądami II instancji w stosunku do orzeczeń sądów powiatowych. W sprawach trudnych - były sądami I instancji. Sąd Najwyższy - II instancja od orzeczeń sądów wojewódzkich, ponadto rozpatrywał rewizje nadzwyczajne , udzielał odpowiedzi na pytania sądów niższej instancji, uchwalał wytyczne wymiaru sprawiedliwości .
Do zadań wymiaru sprawiedliwości należało teraz: ochrona ustroju, ochrona mienia społecznego i dopiero na końcu - ochrona praw obywateli. Sądy miały wychowywać obywateli w duchu wierności Polsce Ludowej.
Zmiany ustroju sądów potwierdzone zostały w Konstytucji z 1952 r., która oddawała prokuraturze nadzór nad sprawowaniem praworządności oraz głosiła zasadę wybieralności sędziów i ławników. Tak naprawdę sędziowie byli nie wybieranie lecz powoływani przez Radę Państwa na czas nieoznaczony lub na 5 lat w przypadku SN. Kadencyjność sędziów SN naruszała zasadę niezawisłości, czyniąc z nich narzędzie partii.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)