Fragment notatki:
©Kancelaria Sejmu
s. 1/53
Dz.U. 2004 Nr 173 poz. 1807
USTAWA
z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów w tym zakresie.
Art. 2.
Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż,
a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Art. 2a.
Do działalności gospodarczej: budowlanej, handlowej i usługowej, oraz działalności
zawodowej polegającej na świadczeniu usług stosuje się odpowiednio przepisy art. 5,
przepisy rozdziału 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278).
Art. 3.
Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie
upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o
których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie
wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr
120, poz. 690).
Art. 4.
1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje
zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.
2012-11-05
Opr acowano
na
podstawie: tj. Dz. U.
z 2010 r . Nr 220,
poz. 1447, Nr 239,
poz. 1593, z 2011 r .
Nr 85, poz. 459, Nr
106, poz. 622, Nr
112, poz. 654, Nr
120, poz. 690, Nr
131, poz. 764, Nr
132, poz. 766, Nr
153, poz. 902, Nr
163, poz. 981, Nr
171, poz. 1016, Nr
199, poz. 1175, Nr
204, poz. 1195, Nr
232, poz. 1378, z
2012 r . poz. 855,
1166.
©Kancelaria Sejmu
s. 2/53
2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Art. 5.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) organ koncesyjny – organ administracji publicznej upoważniony na podstawie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji;
2) osoba zagraniczna:
a) osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
b) osobę prawną z siedzibą za granicą,
c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność
prawną, z siedzibą za granicą;
3) przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność
gospodarczą za granicą;
4) oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy
lub głównym miejscem wykonywania działalności;
5) działalność regulowana – działalność gospodarczą, której wykonywanie
wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa;
6) właściwy organ – właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub
zakończenia działalności gospodarczej organ administracji publicznej, samorządu zawodowego oraz inny organ władzy publicznej;
7) nadrzędny interes publiczny – nadrzędny interes publiczny w rozumieniu
art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 6.
1. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne
dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa.
2. Właściwy organ nie może żądać ani uzależniać swojej decyzji w sprawie podjęcia, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej przez zainteresowaną
osobę od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, w szczególności od
przedłożenia dokumentów lub ujawnienia danych, nieprzewidzianych przepisami prawa.
3. Właściwy organ, z wyłączeniem sądu powszechnego, nie może żądać ani uzależnić swoich rozstrzygnięć w sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia
działalności gospodarczej od przedłożenia dokumentów w formie oryginału, poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia, chyba że obowiązek taki
jest przewidziany przepisami ustaw szczególnych z uwagi na nadrzędny interes
publiczny lub wynika z bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego albo ratyfikowanych umów międzynarodowych.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 3/53
Art. 7.
Państwo udziela przedsiębiorcom pomocy publicznej na zasadach i w formach określonych w odrębnych przepisach, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji.
Art. 8.
1. Organy administracji publicznej wspierają rozwój przedsiębiorczości, tworząc
korzystne warunki do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej,
w szczególności wspierają mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców.
2. Organy administracji publicznej, które wdrażają programy pomocowe w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej,
przekazują drogą elektroniczną informacje o warunkach i formach pomocy
udzielanej przedsiębiorcom do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości,
która je gromadzi i udostępnia na stronie internetowej.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są w terminie 30 dni od dnia
ustanowienia programu pomocowego, nie później niż na 14 dni przed wyznaczonym terminem składania wniosków o udzielenie pomocy.
Art. 9.
Wykonując swoje zadania, w szczególności w zakresie nadzoru i kontroli, właściwy
organ działa wyłącznie na podstawie i w granicach prawa, z poszanowaniem uzasadnionych interesów przedsiębiorcy.
Art. 9a.
Właściwy organ, dokonując oceny spełnienia wymogów niezbędnych do podjęcia i
wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
uznaje wymogi, jakie spełnił przedsiębiorca mający siedzibę na terytorium jednego z
państw, o których mowa w art. 13 ust. 1, aby na terytorium tego państwa mógł podjąć lub wykonywać działalność gospodarczą, w szczególności uznaje certyfikaty,
zaświadczenia lub inne dokumenty wydane przez właściwy organ państwa, o których
mowa w art. 13 ust. 1, które potwierdzają spełnienie warunków podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej.
Art. 9b.
Właściwy organ uznaje ubezpieczenia i gwarancje odpowiedzialności zawodowej
wydane w państwach, o których mowa w art. 13 ust. 1, w zakresie, w jakim spełniają
warunki określone w przepisach odrębnych ustaw.
Art. 10.
1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub
państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji
co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek
świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 4/53
2. Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego
lub zdarzeń przyszłych.
3. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji jest obowiązany przedstawić
stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie.
4. Wniosek o wydanie interpretacji zawiera również:
1) firmę przedsiębiorcy;
2) oznaczenie siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w
Ewidencji Działalności Gospodarczej;
5) adres do korespondencji w przypadku, gdy jest on inny niż adres siedziby
albo adres zamieszkania przedsiębiorcy.
5. Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie wraz
z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka zaskarżenia.
6. Wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy
wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia opłaty
w terminie wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia.
7. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych
stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
8. Opłata, o której mowa w ust. 6 i 7, stanowi odpowiednio dochód budżetu państwa, Narodowego Funduszu Zdrowia albo jednostki samorządu terytorialnego.
9. Opłatę od wniosku, o którym mowa w ust. 1, uiszcza się na rachunek organu
administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej, właściwych
do wydania interpretacji albo, jeżeli istnieje taka możliwość, gotówką w kasie
tego organu lub jednostki.
Art. 10a.
1. Interpretację wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 30
dni od dnia otrzymania przez organ administracji publicznej lub państwową jednostkę organizacyjną kompletnego i opłaconego wniosku. W razie niewydania
interpretacji w terminie uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym
upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca
prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji.
2. Interpretacja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, jednakże przedsiębiorca nie
może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami administracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do
uzyskanej interpretacji.
3. Interpretacja jest wiążąca dla organów administracji publicznej lub państwowych
jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może zostać zmie-
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 5/53
niona wyłącznie w drodze wznowienia postępowania. Nie zmienia się interpretacji, w wyniku której nastąpiły nieodwracalne skutki prawne.
4. Zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje
ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8,
poz. 60, z późn. zm. 1)).
Art. 11.
1. Właściwy organ jest obowiązany do załatwiania spraw przedsiębiorców bez
zbędnej zwłoki.
2. Właściwy organ nie może odmówić przyjęcia pism i wniosków niekompletnych
ani żądać jakichkolwiek dokumentów, których konieczność przedstawienia lub
złożenia nie wynika wprost z przepisu prawa.
3. Właściwy organ, przyjmując wniosek, niezwłocznie potwierdza jego przyjęcie.
4. Potwierdzenie zawiera:
1) wskazanie daty wpływu oraz terminu rozpatrzenia wniosku;
2) pouczenie o przysługujących przedsiębiorcy środkach odwoławczych;
3) informację o uprawnieniach wynikających z ust. 9.
5. W przypadku stwierdzenia konieczności uzupełnienia wniosku termin rozpatrzenia wniosku biegnie od dnia wpływu uzupełnionego wniosku.
6. Terminy i tryb uzupełniania pism i wniosków, o których mowa w ust. 2, oraz
terminy załatwiania spraw wynikających z tych pism i wniosków określają odrębne przepisy.
7. Termin rozpatrzenia wniosku może zostać przedłużony dodatkowo tylko jeden
raz. Przedłużenie terminu rozpatrzenia wniosku nie może przekroczyć dwóch
miesięcy.
8. Właściwy organ ma obowiązek poinformować o przedłużeniu terminu przed
upływem terminu rozpatrzenia wniosku określonego w potwierdzeniu przyjęcia
wniosku.
9. Jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy, chyba że przepisy ustaw odrębnych ze względu na nadrzędny interes publiczny stanowią inaczej.
Art. 12.
Wykonując swe zadania, organy administracji publicznej współdziałają z organizacjami pracodawców, organizacjami pracowników, organizacjami przedsiębiorców
oraz samorządami zawodowymi i gospodarczymi.
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz.
727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz.
1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192,
poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671, z 2008 r. Nr 118, poz. 745, Nr 141, poz. 888, Nr 180, poz. 1109 i Nr
209, poz. 1316, 1318 i 1320, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 44, poz. 362, Nr 57, poz. 466, Nr 131, poz.
1075, Nr 157, poz. 1241, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 213, poz. 1652 i Nr 216, poz.
1676 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 57, poz. 355, Nr 127, poz. 858, Nr 167, poz. 1131, Nr 182,
poz. 1228 i Nr 197, poz. 1306.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 6/53
Art. 13.
1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi,
mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
1a. (uchylony).
2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:
1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na osiedlenie się,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,
c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z
okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr
234, poz. 1694, z późn. zm. 2)),
d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone, przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na
tym terytorium w celu połączenia z rodziną, członkowi rodziny w rozumieniu art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e i f,
e) status uchodźcy,
f) ochronę uzupełniającą,
g) zgodę na pobyt tolerowany,
h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają w związku
małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) (uchylona),
2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
3) posiadają ważną Kartę Polaka,
4) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006
r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i
członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z 2007 r. Nr 120, poz. 818,
z 2008 r. Nr 216, poz. 1367 oraz z 2010 r. Nr 81, poz. 531), dołączającymi
do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz.
818 i Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 180, poz. 1112, Nr 216, poz. 1367, Nr 227,
poz. 1505 i Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 31, poz. 206 i Nr 95, poz. 790 oraz z 2010
r. Nr 81, poz. 531 i Nr 96, poz. 620.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 7/53
– mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
2a. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3
ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli bezpośrednio przed
złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony,
zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c, mogą podejmować i
wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
takich samych zasadach jak obywatele polscy.
3. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1–2a mają prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki:
komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o
cudzoziemcach, osób zagranicznych, do których odnoszą się umowy międzynarodowe, o których mowa w ust. 3, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na
czas oznaczony, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na
takich samych zasadach jak te osoby zagraniczne.
5. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o
cudzoziemcach – posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony,
udzielone w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną – cudzoziemców, którzy posiadają zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na zasadzie wzajemności, może podejmować i wykonywać
działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak ci cudzoziemcy.
Ar t.13a.
Przedsiębiorca, będący osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność
gospodarczą, może być przekształcony w spółkę kapitałową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych
(Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.3)).
3)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1117, z 2003 r. Nr
49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276, z 2005 r. Nr 132, poz. 1108, Nr 183, poz. 1538 i Nr 184, poz.
1539, z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 208, poz. 1540, z 2008 r. Nr 86, poz. 524, Nr 118, poz. 747,
Nr 217, poz. 1381 i Nr 231, poz. 1547, z 2009 r. Nr 13, poz. 69, Nr 42, poz. 341 i Nr 104, poz. 860
oraz z 2011 r. Nr 92, poz. 531, Nr 102, poz. 585 i Nr 106, poz. 622.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 8/53
Rozdział 2
Zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej
Art. 14.
1. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o
wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po
uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.
2. Wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.
3. Przedsiębiorca ma prawo we wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej określić późniejszy dzień podjęcia działalności
gospodarczej niż dzień złożenia wniosku.
4. Spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed
uzyskaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy ustawy uzależniają podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej od obowiązku uzyskania przez
przedsiębiorcę koncesji albo zezwolenia, o którym mowa w art. 75.
6. W przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, podejmujących
działalność gospodarczą wiążącą się z obowiązkiem uzyskania przez przedsiębiorcę wpisu w rejestrze działalności regulowanej, stosuje się przepis art. 65 ust.
3.
7. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają odrębne przepisy.
Art. 14a.
1. Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust.
1a.
1a. Jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres
zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni
miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.
1b. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony
w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach.
1c. Do obliczania okresu zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej
zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników.
2a. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą jako wspólnik w więcej niż
jednej spółce cywilnej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej
w jednej lub kilku takich spółkach. Przepisy ust. 2 oraz ust. 3–7 stosuje się odpowiednio.
2b. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w różnych formach prawnych może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w jednej z tych
form. Przepisy ust. 3–7 stosuje się do zawieszonej formy działalności gospodarczej.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 9/53
3. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca
nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
4. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:
1) ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2) ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania,
powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3) ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością
gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności
gospodarczej;
5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6) ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej
przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
5. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.
6. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od
dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania
działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do
dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być
wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku.
7. W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym
rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia
poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.
8. Zgłaszanie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej
oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym.
Art. 15. (uchylony).
Art. 16.
1. Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji jest obowiązany umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych w zakresie swojej
działalności do oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji podatkowej
(NIP) oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i gospodarczym.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie uchybia obowiązkom określonym w
przepisach szczególnych.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 10/53
3. Identyfikacja przedsiębiorcy w poszczególnych urzędowych rejestrach następuje
na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP).
Art. 17.
Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji
i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów.
Art. 18.
Przedsiębiorca jest obowiązany spełniać określone przepisami prawa warunki wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności dotyczące ochrony przed zagrożeniem życia, zdrowia ludzkiego i moralności publicznej, a także ochrony środowiska.
Art. 19.
Jeżeli przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień
zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności gospodarczej,
przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą się posiadaniem takich uprawnień zawodowych.
Art. 20.
1. Przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązany do zamieszczenia na towarze, jego opakowaniu, etykiecie, instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty sposób, pisemnych informacji w języku polskim:
1) określających firmę przedsiębiorcy i jego adres;
2) umożliwiających identyfikację towaru.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy towarów, w stosunku do których odrębne przepisy szczegółowo regulują obowiązki w zakresie oznakowania.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy środków spożywczych w rozumieniu rozporządzenia
(WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r.
ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE L 31 z 01.02.2002,
str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463 i nast.).
4. Przepis ust. 1 nie dotyczy wyrobów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20
maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679).
Art. 21.
Jeżeli przedsiębiorca oferuje towary lub usługi w sprzedaży bezpośredniej lub sprzedaży na odległość za pośrednictwem środków masowego przekazu, sieci teleinformatycznych lub druków bezadresowych, jest on obowiązany do podania w ofercie co
najmniej następujących danych:
1) firmy przedsiębiorcy;
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 11/53
2) numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
3) siedziby i adresu przedsiębiorcy.
Art. 22.
1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej
płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano
transakcji.
2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowokredytowej może realizować obowiązek określony w ust. 1 za pośrednictwem
rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
3. (uchylony).
Rozdział 2a
Punkt kontaktowy
Art. 22a.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi punkt kontaktowy.
2. Zadaniem punktu kontaktowego jest:
1) umożliwienie dopełnienia procedur związanych z podejmowaniem, wykonywaniem i zakończeniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) udzielanie informacji, o których mowa w art. 22b oraz art. 22d.
3. Punkt kontaktowy umożliwia złożenie drogą elektroniczną do właściwych organów wniosków, oświadczeń lub notyfikacji niezbędnych do podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej oraz uznania kwalifikacji zawodowych.
4. Punkt kontaktowy nie prowadzi doradztwa w indywidualnych sprawach.
5. Punkt kontaktowy jest prowadzony za pośrednictwem strony internetowej, zwanej dalej „stroną internetową punktu kontaktowego”.
6. Przekazywanie danych między punktem kontaktowym a właściwymi organami
odbywa się za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej lub elektronicznych skrzynek podawczych właściwych organów albo
innych systemów teleinformatycznych umożliwiających dostęp do rejestrów sądowych.
Art. 22b.
1. Punkt kontaktowy zapewnia dostęp do informacji dotyczących:
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 12/53
1) procedur i formalności wymaganych przy podejmowaniu, wykonywaniu lub
zakończeniu działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) ogólnych zasad świadczenia usług w państwach, o których mowa w art. 13
ust. 1, w szczególności w zakresie ochrony konsumentów;
3) danych kontaktowych właściwych organów wraz ze wskazaniem zakresu ich
kompetencji;
4) sposobów i warunków dostępu do rejestrów publicznych i publicznych baz
danych dotyczących działalności gospodarczej i przedsiębiorców;
5) środków prawnych przysługujących w przypadku sporu między właściwym
organem a przedsiębiorcą lub konsumentem, między przedsiębiorcą a konsumentem oraz między przedsiębiorcami;
6) wydanych lub opracowanych przez właściwe organy wyjaśnień w zakresie
przepisów dotyczących podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej;
7) danych kontaktowych stowarzyszeń i organizacji, które mogą udzielić praktycznej pomocy przedsiębiorcom lub konsumentom;
8) praw i obowiązków pracowników i pracodawców.
2. Właściwe organy zapewnią kompletność i aktualność informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6 i 8.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, są podawane w sposób zrozumiały i wyczerpujący.
4. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 7, są zamieszczane na stronie internetowej
punktu kontaktowego na wniosek stowarzyszeń i organizacji.
Art. 22c.
1. Właściwe organy umożliwiają za pośrednictwem punktu kontaktowego realizację spraw związanych z podejmowaniem, wykonywaniem i zakończeniem działalności gospodarczej, z wyłączeniem procedur odwoławczych.
2. Punkt kontaktowy przekazuje otrzymane dokumenty do właściwych organów
niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego po ich otrzymaniu.
3. Właściwe organy przyjmują w formie elektronicznej wszelkie dokumenty złożone w punkcie kontaktowym, o których mowa w art. 22a ust. 3. W takim przypadku bieg terminu załatwienia sprawy przez właściwy organ rozpoczyna się w
dniu roboczym następującym po dniu wpływu wniosku do punktu kontaktowego.
4. Właściwy organ odpowiada niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni roboczych, na wnioski o udzielenie informacji, o których mowa w art. 22b ust. 1. W
przypadku spraw wymagających konsultacji z innymi właściwymi organami,
termin ten może być przedłużony do 14 dni roboczych. Jeżeli wniosek jest błędny, nieuzasadniony lub zawiera braki, właściwy organ jest obowiązany niezwłocznie poinformować wnioskodawcę.
5. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do inspekcji lokalu, kontroli sprzętu, fizycznego sprawdzenia możliwości wykonywania działalności gospodarczej przez
przedsiębiorcę.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 13/53
6. Właściwy organ nie daje gwarancji uczciwości przedsiębiorcy i jego pracowników.
Art. 22d.
1. W celu umożliwienia uzyskania informacji o przepisach regulujących świadczenie usług poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, punkt kontaktowy za pośrednictwem strony internetowej punktu kontaktowego udostępnia informacje o
adresach stron internetowych punktów kontaktowych w innych państwach.
2. Informacje i materiały udostępniane za pośrednictwem strony internetowej punktu kontaktowego mogą być opracowywane i udostępniane także w innych językach niż język polski.
Art. 22e.
Ilekroć obowiązujące przepisy nadają uprawnienia lub nakładają obowiązki związane z działalnością gospodarczą, właściwe organy są obowiązane zapewnić możliwość ich wykonania za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Art. 22f.
Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
współpracy właściwych organów w zakresie niezbędnym do realizacji zadań punktu
kontaktowego, uwzględniając określone w ustawie zadania punktu kontaktowego
oraz konieczność zapewnienia właściwego przepływu danych i informacji między
tymi organami.
Rozdział 3
Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej
Art. 23.
1. Tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej „CEIDG”.
2. CEIDG prowadzi w systemie teleinformatycznym minister właściwy do spraw
gospodarki.
3. Zadaniem CEIDG jest:
1) ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi;
2) udostępnianie informacji o przedsiębiorcach i innych podmiotach w zakresie
wskazanym w ustawie;
3) umożliwienie wglądu do danych bezpłatnie udostępnianych przez Centralną
Informację Krajowego Rejestru Sądowego;
4) umożliwienie ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG oraz
wprowadzającego je organu.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 14/53
Art. 24.
1. Przekazywanie danych oraz informacji do CEIDG oraz przekazywanie danych
oraz informacji z CEIDG odbywa się za pośrednictwem platformy usług administracji publicznej lub w inny sposób, środkami komunikacji elektronicznej.
2. Wnioski o wpis do CEIDG, informacje i inne dane przekazywane są do CEIDG
za pośrednictwem formularzy elektronicznych zamieszczonych na stronie internetowej CEIDG, w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do
spraw gospodarki oraz na elektronicznej platformie usług administracji publicznej.
3. Wzory wniosków, o których mowa w ust. 2, zamieszcza się na elektronicznej
platformie usług administracji publicznej.
Art. 25.
1. Wpisowi do CEIDG podlegają:
1) firma przedsiębiorcy oraz jego numer PESEL, o ile taki posiada;
1a) data urodzenia przedsiębiorcy;
2) numer identyfikacyjny REGON przedsiębiorcy, o ile taki posiada;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) informacja o obywatelstwie polskim przedsiębiorcy, o ile takie posiada, i innych obywatelstwach przedsiębiorcy;
5) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu zamieszkania przedsiębiorcy, adres do doręczeń przedsiębiorcy oraz adresy, pod którymi jest wykonywana
działalność gospodarcza, w tym adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony; dane te są zgodne z oznaczeniami kodowymi przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, o ile to w danym przypadku możliwe;
6) adres poczty elektronicznej przedsiębiorcy oraz jego strony internetowej, o
ile przedsiębiorca takie posiada i zgłosił te informacje we wniosku o wpis
do CEIDG;
7) data rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej;
8) określenie przedmiotów wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z
Polską Klasyfikacją Działalności (PKD);
9) informacje o istnieniu lub ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej;
10) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny REGON
spółek cywilnych, jeżeli przedsiębiorca zawarł umowy takich spółek;
11) dane pełnomocnika upoważnionego do prowadzenia spraw przedsiębiorcy,
wraz ze wskazaniem zakresu spraw, które obejmuje dane pełnomocnictwo,
o ile przedsiębiorca udzielił pełnomocnictwa i zgłosił informację o jego
udzieleniu we wniosku o wpis do CEIDG;
12) informacja o zawieszeniu i wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej;
13) informacja o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności prawnych oraz
ustanowieniu kurateli lub opieki;
14) informacja o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu, o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, zmianie posta2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 15/53
nowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika i
zakończeniu tego postępowania;
15) informacja o wszczęciu postępowania naprawczego;
15a) informacja o przekształceniu przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą w jednoosobową
spółkę kapitałową;
16) informacja o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej;
17) informacja o zakazie wykonywania określonego zawodu, którego wykonywanie przez przedsiębiorcę podlega wpisowi do CEIDG;
18) informacja o zakazie prowadzenia działalności związanej z wychowaniem,
leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi;
19) informacja o wykreśleniu wpisu w CEIDG.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 11, obejmują imię i nazwisko albo firmę pełnomocnika oraz odpowiednie dane określone w ust. 1 pkt 1, 1a i 3–6.
3. Wpis do CEIDG polega na wprowadzeniu do systemu teleinformatycznego danych podlegających wpisowi. Wpis jest dokonany z chwilą zamieszczenia danych w CEIDG, nie później niż następnego dnia roboczego po dniu wpływu do
CEIDG wniosku, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1.
4. Wpis do CEIDG jest dokonywany na wniosek, chyba że przepis szczególny
przewiduje wpis z urzędu. Wpisem do CEIDG jest również wykreślenie albo
zmiana wpisu.
5. Integralną częścią wniosku o wpis do CEIDG jest żądanie:
1) wpisu albo zmiany wpisu do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON);
2) zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w
przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników;
3) zgłoszenia płatnika składek albo jego zmiany w rozumieniu przepisów o
systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenia oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o
ubezpieczeniu społecznym rolników;
4) przyjęcia oświadczenia o wyborze przez przedsiębiorcę formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej.
5a. Do wniosku o wpis do CEIDG przedsiębiorca może dołączyć zgłoszenie rejestracyjne lub aktualizacyjne, o których mowa w przepisach o podatku od towarów i usług.
6. (uchylony).
7. Wraz z wnioskiem o wpis do CEIDG składa się oświadczenie o braku orzeczonych – wobec osoby, której wpis dotyczy – zakazów, o których mowa w ust. 1
pkt 16–18, pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 16/53
Art. 25a.
1. Jeżeli w CEIDG wpisano dane, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 11, do wykazania przed organem administracji publicznej upoważnienia do prowadzenia
sprawy w imieniu przedsiębiorcy nie stosuje się przepisu art. 33 § 3 Kodeksu
postępowania administracyjnego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ administracji publicznej z urzędu
potwierdza w CEIDG upoważnienie pełnomocnika do prowadzenia sprawy w
imieniu przedsiębiorcy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa oraz ustawy z dnia 28 września
1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214 i Nr 53, poz. 273).
Art. 26.
1. Osoba fizyczna składa wniosek o wpis do CEIDG za pośrednictwem formularza
elektronicznego dostępnego na stronie internetowej CEIDG, w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw gospodarki oraz za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej. System teleinformatyczny CEIDG przesyła wnioskodawcy na wskazany adres poczty elektronicznej potwierdzenie złożenia wniosku.
2. Wniosek o wpis do CEIDG może być również złożony na formularzu zgodnym z
formularzem, o którym mowa w ust. 1, w wybranym przez przedsiębiorcę urzędzie gminy:
1) osobiście albo
2) wysłany listem poleconym.
3. Organ gminy potwierdza tożsamość wnioskodawcy składającego wniosek, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, i potwierdza wnioskodawcy, za pokwitowaniem, przyjęcie wniosku.
4. Organ gminy przekształca wniosek, o którym mowa w ust. 2, na formę dokumentu elektronicznego, opatruje go podpisem elektronicznym weryfikowanym
za pomocą kwalifikowanego certyfikatu, przy zachowaniu zasad przewidzianych
w przepisach o podpisie elektronicznym, albo podpisuje podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, albo podpisuje podpisem osobistym, o którym
mowa w przepisach o dowodach osobistych, albo podpisuje w inny sposób akceptowany przez system CEIDG umożliwiający jednoznaczną identyfikację
osoby przesyłającej wniosek oraz czasu jego przesłania i przesyła do CEIDG nie
później niż następnego dnia roboczego od dnia jego otrzymania.
4a. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 4, wykonują upoważnieni
pracownicy, organ gminy jest obowiązany niezwłocznie przekazywać do CEIDG imiona i nazwiska tych osób.
5. Wniosek w formie dokumentu elektronicznego i papierowego oraz dokumentacja
z nim związana podlegają archiwizacji przez okres 10 lat od dokonania wpisu.
Archiwizacji dokonują, odpowiednio, organ gminy i minister właściwy do spraw
gospodarki. Do wniosku i dokumentacji nie stosuje się przepisów o narodowym
zasobie archiwalnym i archiwach.
6. Przyjmowanie, przesyłanie i niszczenie przez gminy wniosków o wpis do CEIDG jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej.
7. Osoby, o których mowa w art. 13 ust. 2, 4 oraz 5, wraz z wnioskiem przedkładają
dane dokumentu potwierdzającego status, o którym mowa w tych przepisach, w
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 17/53
szczególności datę wydania i sygnaturę dokumentu oraz wskazanie organu, który go wydał, albo przedkładają w urzędzie gminy do wglądu oryginał dokumentu.
Art. 27.
1. Wpis do CEIDG jest dokonywany jeżeli wniosek jest złożony przez osobę
uprawnioną i jest poprawny.
2. Wniosek niepoprawny to wniosek:
1) niezawierający danych, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 5, lub
2) (uchylony)
3) dotyczący działalności nieobjętej przepisami ustawy, lub
4) złożony przez osobę, wobec której prawomocnie orzeczono zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, lub
5) dotyczący osoby już wpisanej do CEIDG, lub
5a) wraz z którym nie złożono oświadczenia, o którym mowa w art. 25 ust. 7,
lub
6) niepodpisany.
3. Jeżeli wniosek określony w art. 26 ust. 1 jest niepoprawny, system teleinformatyczny CEIDG informuje niezwłocznie składającego o niepoprawności tego
wniosku.
4. Jeżeli wniosek złożony w sposób określony w art. 26 ust. 2 jest niepoprawny, organ gminy niezwłocznie wzywa do skorygowania lub uzupełnienia wniosku,
wskazując uchybienia, w terminie 7 dni roboczych, pod rygorem pozostawienia
wniosku bez rozpoznania.
5. CEIDG korzysta z informacji zawartych w rejestrach publicznych dostępnych w
formie elektronicznej w zakresie danych objętych wnioskiem o wpis do CEIDG
w szczególności w celu weryfikacji danych wpisanych do CEIDG.
6. W przypadku gdy przedsiębiorca nie posiada numeru PESEL, okazuje upoważnionemu pracownikowi urzędu gminy paszport albo inny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo.
7. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 1 opatrzony jest podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą kwalifikowanego certyfikatu, przy zachowaniu zasad przewidzianych w przepisach o podpisie elektronicznym albo podpisywany podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, albo podpisywany podpisem osobistym, o którym mowa w przepisach o dowodach osobistych, albo podpisywany w inny sposób akceptowany
przez system CEIDG umożliwiający jednoznaczną identyfikację osoby składającej wniosek i czas jego złożenia.
8. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 2 pkt 1
opatrzony jest własnoręcznym podpisem wnioskodawcy.
9. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 2 pkt 2
opatrzony jest własnoręcznym podpisem wnioskodawcy, którego własnoręczność poświadczona jest przez notariusza.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 18/53
Art. 28.
CEIDG przesyła odpowiednie dane zawarte we wniosku o wpis do CEIDG niezbędne dla uzyskania, zmiany albo skreślenia wpisu w krajowym rejestrze urzędowym
podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia identyfikacyjnego albo
aktualizacyjnego, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników i płatników, zgłoszenia płatnika składek albo ich zmiany w rozumieniu
przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenia oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz złożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, zgłoszenia rejestracyjnego lub aktualizacyjnego, o których mowa w przepisach o podatku od towarów i usług, za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej lub innych środków
komunikacji elektronicznej, niezwłocznie, nie później niż w dniu roboczym następującym po dokonaniu wpisu, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wskazanego przez przedsiębiorcę, a po uzyskaniu informacji o nadanym numerze identyfikacji podatkowej (NIP) do:
1) Głównego Urzędu Statystycznego,
2) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego
– wraz z informacją o dokonaniu wpisu do CEIDG i nadanym numerze NIP.
Art. 29.
Wnioski o wpis do CEIDG są wolne od opłat.
Art. 30.
1. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o:
1) zmianę wpisu – w terminie 7 dni od dnia zmiany danych, o których mowa w
art. 25 ust. 1 i 5, powstałej po dniu dokonania wpisu do CEIDG;
2) wykreślenie wpisu – w terminie 7 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.
2. Do wniosku w sprawie zmian albo wykreślenia wpisu stosuje się odpowiednio
przepisy art. 26–29, z wyłączeniem przepisu art. 27 ust. 2 pkt 5.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wspólników spółki cywilnej w przypadku wpisania do rejestru przedsiębiorców spółki handlowej powstałej z przekształcenia spółki cywilnej, w zakresie działalności wpisanej do rejestru przedsiębiorców.
Art. 31.
1. Wpisowi z urzędu do CEIDG podlegają informacje, o których mowa w art. 25
ust. 1 pkt 3 oraz 13–19.
2. Informację, o której mowa w art. 25 ust. 1 pkt 13, kurator lub opiekun zgłasza
niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia uprawomocnienia się postanowienia o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności
prawnych przedsiębiorcy.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 19/53
3. Informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 14 i 15, sąd zgłasza niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej
CEIDG, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia uprawomocnienia
się postanowienia wydanego w postępowaniu upadłościowym i naprawczym.
4. Informację, o której mowa w art. 25 ust. 1 pkt 15a, Centralna Informacja Krajowego Rejestru Sądowego zgłasza niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem
formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia dokonania wpisu do rejestru przedsiębiorców jednoosobowej spółki kapitałowej powstałej wskutek przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną.
5. Informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 16–18, Krajowy Rejestr Karny
albo organ zgłasza niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, niezwłocznie po uzyskaniu informacji
o uprawomocnieniu wyroku albo decyzji o zakazie wykonywania określonej
działalności lub zawodu.
Art. 32.
1. Przedsiębiorca zawieszający albo wznawiający wykonywanie działalności gospodarczej składa wniosek o zmianę wpisu. Przepisy art. 26–30 stosuje się odpowiednio.
2. Wniosek o zmianę wpisu w przedmiocie zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej zawiera dane wymienione w art. 25 ust. 1 pkt 1–3, 5 i 10 oraz
oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników.
Art. 33.
Domniemywa się, że dane wpisane do CEIDG są prawdziwe. Jeżeli do CEIDG wpisano dane niezgodnie z wnioskiem lub bez tego wniosku, osoba wpisana do CEIDG
nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej, działającej w dobrej wierze, zarzutem,
że dane te nie są prawdziwe, jeżeli po powzięciu informacji o tym wpisie zaniedbała
wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie
wpisu.
Art. 34.
1. Dane zawarte w CEIDG nie mogą być z niej usunięte, chyba że ustawa stanowi
inaczej. Wykreślenie wpisu w CEIDG nie oznacza usunięcia danych.
2. Przedsiębiorca podlega wykreśleniu z CEIDG z urzędu, w drodze decyzji administracyjnej ministra właściwego do spraw gospodarki, w przypadku:
1) gdy prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania działalności gospodarczej
przez przedsiębiorcę;
1a) wpisania do rejestru przedsiębiorców jednoosobowej spółki kapitałowej
powstałej wskutek przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą;
2) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej;
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 20/53
3) niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przed upływem okresu 24 miesięcy od dnia zawieszenia
wykonywania działalności gospodarczej;
4) utraty przez przedsiębiorcę uprawnień do wykonywania działalności gospodarczej przysługujących na podstawie art. 13 ust. 1 albo ust. 2;
5) gdy został dokonany z naruszeniem prawa.
3. Organy administracji rządowej, które posiadają informacje o utracie uprawnień,
o których mowa w ust. 2 pkt 4, są obowiązane do przekazywania ich ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki za pośrednictwem formularza dostępnego na
stronie internetowej CEIDG, niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni roboczych od otrzymania informacji.
Art. 35.
1. W przypadku, gdy wpis zawiera dane niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy,
minister właściwy do spraw gospodarki wzywa przedsiębiorcę do dokonania odpowiedniej zmiany wpisu w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
2. Jeżeli, mimo wezwania, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca nie dokona odpowiedniej zmiany swojego wpisu, minister właściwy do spraw gospodarki może wykreślić, w drodze decyzji administracyjnej, przedsiębiorcę z CEIDG.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki z urzędu, w formie postanowienia, sprostuje wpis zawierający oczywiste błędy, niezgodności z treścią wniosku przedsiębiorcy lub stanem faktycznym wynikającym z innych rejestrów publicznych.
Art. 36.
Minister właściwy do spraw gospodarki jest obowiązany do przekazania drogą elektroniczną, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego, informacji o
wykreśleniu przedsiębiorcy z CEIDG oraz o sprostowaniu wpisu w CEIDG przedsiębiorcy, którego wpis dotyczy, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, do
Głównego Urzędu Statystycznego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz do organów, o których mowa w art. 37 ust. 5.
Art. 37.
1. CEIDG udostępnia zawarte w niej dane i informacje określone:
1) w art. 25 ust. 1, z wyjątkiem numeru PESEL, daty urodzenia oraz adresu
zamieszkania, o ile nie jest on taki sam jak miejsce wykonywania działalności gospodarczej;
2) w ust. 2.
2. CEIDG udostępnia następujące informacje o przedsiębiorcach i innych podmiotach:
1) o uzyskaniu, cofnięciu, utracie i wygaśnięciu uprawnień wynikających z
koncesji;
2) o uzyskaniu, cofnięciu, utracie i wygaśnięciu uprawnień wynikających z zezwolenia lub licencji;
3) o wpisie do rejestru działalności regulowanej, zakazie wykonywania działalności określonej we wpisie oraz o wykreśleniu z rejestru.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 21/53
3. W celu weryfikacji informacji, o których mowa w ust. 2, CEIDG korzysta z danych udostępnianych przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego
na podstawie art. 4 ust. 4a ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186, z późn. zm. 4)). CEIDG
umożliwia wgląd do tych danych.
4. Dane i informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz informację o zakończeniu wykonywania działalności gospodarczej CEIDG udostępnia niezwłocznie,
nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia dokonania do niej wpisu.
5. Informacje, o których mowa w ust. 2, są przekazywane do CEIDG przez odpowiednie organy koncesyjne, organy prowadzące rejestry działalności regulowanej oraz organy właściwe do spraw zezwoleń i licencji, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego po uzyskaniu informacji o prawomocnym
rozstrzygnięciu sprawy, której dotyczą, wraz z podaniem daty uprawomocnienia
i znaku sprawy. Jeżeli sprawa była rozstrzygana w drodze decyzji, której nadano
rygor natychmiastowej wykonalności, organy te przekazują informacje niezwłocznie, nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. CEIDG udostępnia te informacje niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego po dniu ich otrzymania.
Przepisy art. 26 ust. 4 i 4a stosuje się odpowiednio.
6. (uchylony).
7. Domniemywa się, że dane i informacje, o których mowa w ust. 2, udostępniane
przez CEIDG, są prawdziwe. W przypadku stwierdzenia niezgodności tych danych lub informacji ze stanem faktycznym każdy ma obowiązek niezwłocznie
poinformować o tym właściwy organ, o którym mowa w ust. 5.
8. Przekazywanie do CEIDG danych i informacji przez organy samorządu terytorialnego i gospodarczego, o których mowa w ust. 5, należy do zadań z zakresu
administracji rządowej.
Art. 38.
1. Dane i informacje udostępniane przez CEIDG są jawne. Każdy ma prawo dostępu do danych i informacji udostępnianych przez CEIDG.
2. Dane i informacje, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 2, są udostępniane na stronie internetowej CEIDG.
3. (uchylony).
4. Zaświadczenia o wpisie w CEIDG dotyczące przedsiębiorców będących osobami
fizycznymi w zakresie jawnych danych, o których mowa w art. 25 ust. 1, mają
formę dokumentu elektronicznego albo wydruku ze strony internetowej CEIDG.
5. Organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków zaświadczeń o wpisie w
CEIDG.
6. (uchylony).
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz.
888, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 42, poz. 341, Nr 53, poz. 434 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr
28, poz. 146 i Nr 96, poz. 620.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 22/53
Art. 39.
1. Dane CEIDG mogą być nieodpłatnie udostępniane, w sposób inny niż określony
w art. 38 ust. 2, organom administracji, po uprzednim ustaleniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki warunków technicznych.
2. Dane CEIDG są udostępniane odpłatnie, w sposób inny niż określony w art. 38
ust. 2, za pomocą urządzeń teletransmisji innym podmiotom do ponownego wykorzystywania w celach komercyjnych i niekomercyjnych.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, musi łącznie spełniać następujące warunki:
1) posiadać urządzenia umożliwiające identyfikację: osoby uzyskującej dane w
systemie oraz zakresu, daty i celu ich uzyskania;
2) posiadać zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celami określonymi w ustawach.
4. Udostępnienie, o którym mowa w ust. 2, wymaga zawarcia z ministrem właściwym do spraw gospodarki umowy określającej przynajmniej zakres udostępnianych danych i warunki techniczne ich udostępnienia.
5. Podmioty, którym udostępniono dane CEIDG w trybie ust. 1 albo 2, nie mogą
przekazywać tych danych, ani ich fragmentów, innym podmiotom.
6. Opłaty za udostępnianie danych z CEIDG stanowią dochód budżetu państwa.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania wysokości oraz sposób uiszczania opłat za udostępnianie danych
z CEIDG podmiotom, o których mowa w ust. 2, uwzględniając wysokość opłat
w zależności od sposobu i zakresu udostępniania danych.
8. W zakresie nieuregulowanym w ust. 2–7 do ponownego wykorzystywania danych CEIDG stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do
informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z późn. zm. 5)).
Art. 40–45. (uchylone).
Rozdział 4
Koncesje oraz regulowana działalność gospodarcza
Art. 46.
1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego
bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz podziemnego składowania odpadów;
2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
5)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr
240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr 132, poz. 1110, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 oraz z
2011 r. Nr 204, poz. 1195.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 23/53
3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
4) ochrony osób i mienia;
5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem
programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;
6) przewozów lotniczych;
7) prowadzenia kasyna gry.
2. Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw.
3. Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy
działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do
rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz wymaga zmiany niniejszej ustawy.
Art. 47.
1. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu należy do ministra
właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej
uzyskania koncesji.
2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej
zakresu w stosunku do wniosku następuje w drodze decyzji.
3. (uchylony).
Art. 48.
1. Organ koncesyjny może określić w koncesji, w granicach przepisów odrębnych
ustaw, szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
2. Organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainteresowanemu
przedsiębiorcy szczegółową informację o warunkach, o których mowa w ust. 1,
niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.
Art. 49.
1. Wniosek o udzielenie lub o zmianę koncesji zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców lub w ewidencji oraz numer identyfikacji
podatkowej (NIP);
3) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na
którą ma być udzielona koncesja.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 24/53
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy podać także informacje oraz dołączyć dokumenty określone w przepisach regulujących działalność gospodarczą
wymagającą uzyskania koncesji.
Art. 50.
Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany organ koncesyjny może:
1) wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia;
2) dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w
celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego
wykonywania działalności objętej koncesją.
Art. 51.
1. W przypadku gdy organ koncesyjny przewiduje udzielenie ograniczonej liczby
koncesji, fakt ten ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”.
2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) określenie przedmiotu i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być
udzielona koncesja;
2) liczbę koncesji;
3) szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma
być udzielona koncesja, o ile organ koncesyjny, w granicach przepisów odrębnych ustaw, przewiduje ich określenie;
4) termin i miejsce składania wniosków o udzielenie koncesji;
5) wymagane dokumenty i informacje dodatkowe;
6) czas, na jaki może być udzielona koncesja.
3. Przepisu art. 60 nie stosuje się.
Art. 52.
1. Jeżeli liczba przedsiębiorców, spełniających warunki do udzielenia koncesji i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją, jest
większa niż liczba koncesji przewidzianych do udzielenia, organ koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg, o którym mowa w
ust. 1, jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków w trybie art. 36 ustawy z
dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz.
2012-11-05
©Kancelaria Sejmu
s. 25/53
2531, z późn. zm. ) liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba koncesji.
6)
Art. 53.
1. Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski” o konieczności przeprowadzenia przetargu wśród przedsiębiorców, o których mowa w art. 52 ust. 1.
2. W ogłoszeniu organ koncesyjny określa również:
1) minimalną opłatę, za którą może być udzielona koncesja – nie niższą niż
opłata skarbowa albo inna opłata o charakterze publicznoprawnym, przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji;
2) miejsce i termin składania ofert;
3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta;
4) wysokość, formę i termin wniesienia wadium;
5) termin rozstrzygnięcia przetargu.
3. Przetarg przeprowadza właściwy organ koncesyjny.
4. Ofertę sporządzoną w języku polskim składa się w terminie, miejscu i formie
określonych stosownie do ust. 1 i 2, w zapieczętowanych kopertach.
5. Oferta zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) deklarowaną wysokość opłaty za udzielenie koncesji.
6. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu.
Art. 54.
1. Organ koncesyjny dokonuje wyboru ofert w liczbie zgodnej z liczbą koncesji, o
której mowa w art. 51 ust. 2 pkt 2, kierując się wysokością zadeklarowanych
opłat za udzielenie koncesji.
2. W przypadku gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało opłatę w takiej samej
wysokości, organ koncesyjny wzywa tych przedsiębiorców do ponownego zadeklarowania wysokości opłaty i wybiera ofertę przedsiębiorcy, który zadeklarował wyższą opłatę.
3. Organ koncesyjny przekazuje przedsiębiorcom, którzy złożyli oferty, pisemną
informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu, oraz:
1) zwraca wadium przedsiębiorcom,
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)