To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wyróżnia się kilka typów homeostazy systemów żywych: Homeostaza fizjologiczna - regulacja fizjologiczna poszczególnych organizmów. Homeostaza komórkowa - określa możliwość komórek do zachowania normalnej struktury wobec oddziaływań czynników zewnętrznych. Homeoreza - regulacja procesów ontogenezy polega na utrzymywaniu stanu równowagi dynamicznej i w ramach normy reakcji osobnika między czynnikami wewnętrznymi organizmu a ciągle zmieniającymi się czynnikami środowiska zewnętrznego. Homeostaza genetyczna - tendencja mendelistycznej populacji do zachowania swej struktury genetycznej, osiągniętej w procesie ewolucji. Homeostaza ewolucyjna - określa sposobność do przeżycia populacji przy zmianie jej struktury genetycznej. W mechanizmie regulującym wyróżniamy trzy części: Receptor - czuły, wrażliwy na zmiany warunków środowiska lub określony bodziec. Centrum kontroli lub centrum integrujące - które otrzymuje i przetwarza, przerabia informacje dostarczone przez receptor. Efektor - komórka lub organ, który odpowiada specyficzną komendą z centrum kontroli, odpowiadając przeciwnie do powstałego bodźca lub pozytywnie, uwydatniając efekt działania bodźca. Stres - zmiany zachodzące w środowisku zewnętrznym ustroju, które wywołały zmiany w środowisku wewnętrznym i przeciwstawiające się temu reakcje. Stres powstaje pod wpływem stresora. Czynnikami stresującymi mogą być: 1. Czynniki fizyczne , takie, jak choroba lub uszkodzenie ciała; 2. Czynniki emocjonalne , jak depresja lub strach, niepokój; 3. Czynniki środowiskowe , ekstremalna temperatury, np. gorąco, czy chłód; 4. Czynniki metaboliczne , odwodnienie, czy głód organizmu. Definicję stresu opracował Seyle. W przebiegu reakcji stresowej Seyle wyróżnia trzy stadia: - reakcja alarmowa - aktywacja ogólnych mechanizmów obronnych ustroju, z pobudzeniem układu adrenergicznego, czynności kory nadnerczy. Ten obraz, to typowa reakcja alarmowa (zespół ataku - ucieczki - fight-or-figh), ułatwiająca walkę z wpływem stresora. - stadium odporności (przystosowania) - zwiększenie odporności organizmu na działanie stresora, będącego wynikiem działania steroidów nadnerczowych. - stadium wyczerpania - zmniejszanie się odporności, załamanie mechanizmów obronnych i ewentualnie nawet zejście śmiertelne, wyczerpanie się możliwości przystosowawczych organizmu w tej fazie, tłumaczy Seyle wyczerpaniem się „energii przystosowania” (adaptation energy). Stan zagrożenia. Mózg --- Aktywacja układu Mobilizacja rezerw glukozy współczulnego Zmiany w układzie krążenia --- Przyśpieszony rytm serca i oddychania Adrenalina Wzrost zużycia energii Rdzeń nadnerczy --- Noradrenalina
(…)
…, które zachodzą we właściwościach dziedzicznych populacji w trakcie przystosowania się do warunków konkretnego środowiska. Jest to adaptacja genetyczna, polegająca na stopniowym przeobrażaniu struktury genetycznej populacji, zachodzącym głównie pod wpływem działania doboru naturalnego. Zjawiska adaptacji genetycznej są uchwytne w obserwacjach przemian międzypokoleniowych, a więc, gdy możemy brać pod uwagę…
…. Mózg --- Aktywacja układu Mobilizacja rezerw glukozy współczulnego Zmiany w układzie krążenia --- Przyśpieszony rytm serca i oddychania Adrenalina Wzrost zużycia energii Rdzeń nadnerczy --- Noradrenalina STRESOR (zimno) → KORA NADNERCZY (zwiększa się wydzielanie hormonów steroidowych glikokortykosteoidy) → STEROIDY (pobudza glukoneogenezę oraz procesy lipolityczne) → ODPOWIEDŹ NA STRESOR (ciepło…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)